Poexie zeneixi do Feliçe Santi/O mörto chi parla
| ←Vei e anchêu... | Poexie zeneixi de O mörto chi parla |
Comme d’ötôbre...→ |
Malappenn-a streiti i êuggi e tiôu o gambin,
Me só attrovôu d’ä porta de l’inferno,
Con quattro brûtti ceffi dä vexin.
Ma, mentre me spunciavan nell’intærno,
’Nn’a voxe a gh’a sbraggiòn: « Aspëtæ ûn pittin!....
« Telefonan d’in Çe, che o Paddretærno
« A grazia o l’agge fæto a sto mincion,
« E mande torna in tæra a vive ancon ».
Immaginæve, amixi, che ressato;
Che tremaxion, che poia me acciappôu!...
Comme?!... Dôvieiva torna andâ de dâto
Pe repiggiâ o laccion che gh’ö lasciôu?...
Ma Dio n’avarde!... Ma manco pe o Beato!...
Ma, pröpio, m’han piggiôu pe ascemmellôu?!...
Telefoneghe a o Vëgio ch’o l’ha törto...
Ch’o me lasce quetâ, che mi son mörto!...
E dîghe che — se a caxo — l’han pregôu
De remandâme in tæra nêuvamente —
E a fîse mæ moggê ch’a l’ha sponciôu
Che o prego de no dâghe manco a mente,
Percöse lê o sa ben cos’hö passôu
Con quella posciôu moî d’ûn aççidente!...
Dîghe che, ä fin, mi scì tôrno inderrê.....
Basta, però, che chî o ghe a mande lê!...