Pagina:Vienna deliviâ 1684.djvu/119

Da Wikivivàgna

bellettegava ancon com'oura; ma dime un pò a chi non se sereivela levà da luoego, se tutto ro giorno no se sente solo strepito de trombe, e tamburi, e marcià l'Essersito in battaggia? povea garzonna, a che segno son reduta per amò! quando ben me gh'apenso, a se me desquerna d'adosso de tá manera, che ro segretto de sciaccaghe ra simixa o n'è ciu bon. ve stimavo, che tanto mì, come quella poverassa de mę patronna, semmo acconse per e feste? Serrę i[n]tro serraggio, con ra guardia de gente accapponà, che quando oressan fan un servixo, no puoeran pe ro streito orde, ch'an, e da puoe de sò natura son tanto superbi, che a forsa de brasse, o bisuoegna[sic] tiragheri pe ra tiesta, e tutto ro piaxei, che ghe puoeran fà, l'è lasciane senza maneggie, où quande avę ro verme simonin d'entro frexetto dre scarpe, e che ra felise memoria de mę Madonn'