CAP. IX. 29
2 E eccu che g’han prezentòu ün paraliticu accuegòu in lettu. E Gesü vedendu a fede de quelli u l'ha ditu a u paraliticu: figgiu, stà de bun animu, aggi fede, te sun perdunæ i to pecchæ.
3 E eccu che alcüni fra i Scribi han ditu fra lu: quest’ommu u giastemma.
4 E Gesü, vistu quellu che pensavan, u l’ha ditu: perchè pensæ mâ ne u vostru cheu?
5 Cose l’è ciü fassile de dî: te sun perdunæ i to pecchæ o de dî: stà sciü e camminha?
6 Oua perchè sacciæ che u Figgiu dell'ommu u l’ha auturitæ surva a tæra de perdunâ i pecchæ: stà sciü, u l’ha ditu allùa a u paraliticu, piggia u to lettu e và a caza to.
7 E u l’è stætu sciü e u se n'è andætu a caza.
8 Vedendu ê türbe questa cosa han avüu puia, e han glorificòu Diu cu l’ha dætu tale possansa a i ommi.
9 E essenduse Gesü partìu de là u l’ha vistu ün ommu a u teloniu per numme Mattè, e u g’ha ditu: vegni cun mi, e lê u l’è stætu sciü e u gh’è andætu appreuvu.
10 E essendu a toa in caza, eccu che vegnüi multi pübblicani e peccatuì, se sun missi a toa cun Gesü e i so discepuli.