Pagina:Strenna rachittichi 1885.djvu/174

Da Wikivivàgna


Cao Nicolin, ho divorou, non letto
O neuvo parto da to fresca musa;
E non te posso dï con che diletto
Me l’ho gustou da-o primmo verso a-a chiûsa,
Quando l’alma a Didon fugge dal petto.
Aoa o libbro ti vœu? Ma dï, no s’usa
Da tempo immemorabile tegnïse
I libbri d’âtri senza infastidise?

No s’usa forse, quando gh’en di amixi
Che domandan o libbro ch’an prestou
Sciaccâ de l’œggio, rie sotto i barbixi,
Fa o scemmo e dî: mia chi! me l’ho scordou,
Doman te o porto? — Se ven fin nemixi,
Ma un libretto teccioso e delicou
Tanto ciù se o le raro o le f[otuo];
Servasæ che l’amigo o stagghe duo.