Pagina:Seconda recugeita de comedie.djvu/158

Da Wikivivàgna

Zan. Oh che figura! Ah, ah, ah. (ride)

Ghig. Taxi lì, pezzo d’aze. O l'è mæ zennero.

Zan. Ah, ah, ah; cose ve ne pâ, sciâ Argentiña?

Arg. Ti no vœu taxeì? ti fæ sempre o buffon tì!

Zan. Ma quæsto lì l’è o mario, ch’ei comisso da lontan paieize pe ostra figlia a sciâ Ottaietta?

Ghig. Scì, scì, o mæximo. Te n’occore qualchosa?

Zan. (risoluto) Pre bacco a l'è ben mencioña, s’a no se n’hà çernuo un mieglio de quæsto. (fuggendo via)

Ghig. Argentiña, me pâ che Zanettin, per a troppa confidenza che se ghe dà, o se pigge da libertæ, e ch’o se faççe insolente, e s’o tira avanti coscì o manderò via, con qualche fracco de bastonæ per zointa.

Tirit. (guardando Zanettino mentre che se ne và) E me ven sospetto, caro sciô sœuxoro, che quello vostro manente lì (fœura d’êsse guerço) o sæ quello Ghigærmo de poco fà che v’ho dito. E s’hò da divero sccetto, o me pâ lê de seguro.

Ghig. Ah, per ninte, v’assunæ. Non se pœu dâ questa cosa. Questo o l’è un mæ ommo de caza, manente, giardinæ,[sic] facendê, che a dira sccetta ghe vœuggio ben, e o m’accomoda in tante cose. o l’è un poco allegro e buffon, ma poi o non hà vizii cattivi.