Pagina:Seconda recugeita de comedie.djvu/143

Da Wikivivàgna

Tirit. Oh oh finalmente ve sento nominâ quarche arte cavalleresca. Scì signora, ogni giorno quando son a o paeize vaggo a cavallo all’aze, a o mæ moin, a e mæ ville, e donde fa de bezœugno. Pappà m'ha fæto fâ a mæ sella, che là a ciamemmo a bastiña, con a sò brilla, che noî ghe dimmo a cavezza, con i sò fiocchi de laña rossa, verde, e giana.

Arg. E viva o sciô Tiritoffolo! a vostra spozâ se divertirà comme uña Prinçipessa.

Tirit. A proposito da mæ spozâ, dæmene un pô d’informazion comme và, sciâ Argentiña?

Arg. Stæ de bon añimo, che ne resterei contento: l’è vero, che a non sarà tanto virtuosa comme voî; ma saveì, che l'è megio, che a donna a non agge tanto studio, perchè e donne quando son tanto dottoresse, fan vortâ a testa a i marii.

Tirit. Dî benissimo: ma vorræ pregave d’un atro piaxeì. Mi non hò mai fæto l’amô; e coscì presentandome a a spozâ non sò cose dighe: Ve paræ che ghe reçitasse uña parlata do Metastaxio, che in quanto a questo o sò tutto a memoria comme l’Abachin doî via doî fa quattro?

Arg. Anzi... Eì zà reçitaò?

Tirit. E comme! e quante votte! quando son partio da o paize se stava reçitando o Demetrio, e mì favo a parte d’Alceste, con