Pagina:Ricci 1080-2.djvu/45

Da Wikivivàgna


17.
Quando troppo ro schiappoù
a sò ferro inderno ten
da ra ruzze o gh[']è mangioù
ma bon l'hommo ro manten
chi ciù l'usa, e l'usa ben
e ne cava fruto assè.

18.
Drizzà sciù re suoè piccozze
questi viegi non pon ciù
tanto ciù quando i han grosse
che re tegnan chinè zù,
ò si poco i assan sciù
che buoin corpi no fan muoè

19.
Schiappan legne si cianin
questi viegi picca cian
che de ferro un pochettin
solamente intrà ghe fan
e sì à fondo ben non van
mà re legne son schiappè.

20.
D'arvì legne d'ogni sorte
ra piccozza nostra basta
ni ghe ansciemmo così forte
ni ra legna à vuoi se guasta
si ro ferro fin all'asta
femmo intraghe sempre muoè.

21.
Ma secondo che da vuoì
triste, e bonne, e legne havemmo
ciù, e men schiappemmo nuoì
e ciù gusto, e manco gh'emmo
che dre bonne chiù schiappemmo
che dre triste, e miegio assè.

22.
Quando sotta legne bonne