Pagina:Ricci177.djvu/53

Da Wikivivàgna


33
Ogn'un se leva, e feti ri fangotti
Ciascun monte* à so loego, e andemo via
Poè pre camin no se poè crè ri Gotti
Che arrobà un'homo à ri Hosti pe ra via
Alliegri à son de frottore, e strambotti
Arrivamo à ra vista de Pavia
In l'hora che dro Sò ra Lampa ardente
Stà fra o Levante o so Sentro e l'Occidente.*

34
Così con re Carrozze intrando dentro*
Dro gran ponte coverto tutt'in riga,
Pareiva d'esse lì senza bestento,
Senz'uscì de carozza dentr'in* Lettiga,
E osservà dro Texin ro puro argento
Mentr'i Cavalli batteivan l'esperto auriga*
Buttando un'oeggio in quell'egua chi brilla,
Cattarinetta vi mescià un'anghilla.