Pagina:Ricci176.djvu/395

Da Wikivivàgna


4
Da nuvera d'Argento circondá,
In rosso manto, Maestosa, e seria
Con tromba d'oro a loù stand'assettá
Sciù un carro d'invisibile materia,
Cose ch'in feti fan strasecolá
L'intendimento dra nostra miseria,
Con sent'oeggi com'Argo, o' Maraveggie!
A l'havé sento lingue, e sent'oreggie.

5
Maestosament'allegra remirando
Fin donde nasce, e donde muoe ro giorno,
Tutta in fin se fermà, così diggando
Dro Dé Bifronte a ro reá contorno.
Sciù, sciù famosi heroi, che meggiorando
Oura ro tempo ven de dase attorno,
Speggieve pu miré comme reluxe
Ra gratia antiga intorno a nuoevo Duxe.

6
Lé ro nomme ha de quello, che scorrendo
Ro mondo in sà, in là senza sparagno,
M'obliga mi con ro való stupendo
A daghe in fin ro titolo de Magno,
Che ra brilla a Bucefalo mettendo,
Fè pompa d'un servello così stagno,
E con ro senno ancora, e con ra man
Desfè si ben ro groppo Gordian.

7
Quello chi fava, quand'o compariva,
Fin re statue suá dro grand'Orfeo,
Che sò poere collava ra sariva,
Stimand'un regno scarso a tanto hereo.