Pagina:Ricci176.djvu/22

Da Wikivivàgna

Oura tra mi vaggo digando in verso,
Se conosce ro ben, quande l'è perso.

Oura me ven in cuoé,
Quande gustaimo a veive rie da cuoe,
E con quelli mascotti
Fá quelli scaccarotti,
Per fá dro tutto a ra mé musa onó
Quello vostro magretto monsignó,
Ro qua non sò, se doppo che l'è lie
O s'arregorde ninte ciù de mie.

E dra scia Gioanna assie,
Dirò ro mesmo ma con patienza,
Perchè quasi è impossibile de lie
Da si supremma, e nobil'eminenza
Mirá unna cosa bassa come mi;
Ma pu a non va così,
Perchè ra cortesia
Dra vostra signoria
Fa comme fa ro só, chi se diffonde
Con raggi indifferenti
In ri monti ugualmenti,
E in re valle ciù basse, e ciù profonde.

E con questo concetto,
M'appago l'intelletto,
Diggo fra mi, se ben in tutta somma
No è degno Sestri de mentase a Romma
Chi sa, che ra Signora