Pagina:Pinocchiu2019.djvu/99

Da Wikivivàgna

buña creança, u tiò föa ‘na man da-a stacca e u se dette ‘na lunghiscima grattâ a-a testa.

Inte quellu mentre u se sentì sciguâ ‘nti uege ‘na gran rizata: e amiandu in sciü, u vidde survia ‘n ærbu ün grossu pappagaggiu ch’u se despelissunava e poche ciümme ch’u gh’aiva adossu.

— Cose ti rii? — ghe dumandò u Pinocchiu cun vuxe de futta.

— Riu, perché intu despelissunâme m’ho fætu u bulittigu sutta-e ae. —

U mariunettu u nu rispuze. U l’andò o-u bêu e, inpiu d’ægua a sollita scarpa, u se misse turna a bagnâ a tæra ch’a cruviva e munæe d’ôu.