Pagina:Pinocchiu2019.djvu/82

Da Wikivivàgna

— Mi diggu cho-u megu prüdente, quand’u nu sa cos’u se digghe, a megiu cosa ch’u posse fâ, a l’é quella de stâ çittu. Du restu quellu mariunettu li, u nu m’é fixunumia növa: mi o-u cunusciu da ‘n peççu! —

U Pinocchiu, che scin alua u l’ea stætu inmobbile cumme ‘n vêu toccu de legnu, u l’ebbe ‘na specce de tremaxun cunvürsa ch’a feççe scrulâ tüttu u lettu.

— Quellu mariunettu lie, — cuntinuò a dî u Grillu-parlante — u l’é ‘n birbu matriculòu... —

U Pinocchiu u l’arvì i öggi e sübbitu u-i serò turna.

— U l’é ‘n scaviççu, ün desvügiòu, ün pelandrun... —

U Pinocchiu u s’ascuze a faccia sutta i lençö.

— Quellu mariunettu li u l’é ‘n figgiö dezobediente, ch’u faiâ muî de creppacö u so povou puæ!... —