 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
Figüæve u povou Arlichin! U se piggiò ün de quelli resati che e ganbe se ghe duggiòn e u cazette buccüu pe tæra.
U Pinocchiu, a-a vista de quellu spetacculu destrasciante, u l’andò a cacciâse a-i pê du buratinâ e, cianzendu a derüu e bagnandughe de lagrime tütti i pei da lunghiscima barba, u cumençò a dî cun vuxe süppricheive:
.jpg)
— Pietæ, sciû Mangiafögu!...
— Chì scignuri nu ghe n’é — resegundò seccu u buratinâ.
— Pietæ, sciû Cavaliere!
— Chì cavalieri nu ghe n’é!
— Pietæ, sciû Cumendatû!
— Chì cumendatuî nu ghe n’é!
— Pietæ, Ecelença!... —
A sentise ciamâ Ecelença u buratinâ u feççe sübbitu u buchin apumelòu, e vegnüu tütt’assemme ciü üman e ciü a-a man, u disse o-u Pinocchiu:
— Eben, cose ti vö da mi?
— Ve dumandu graççia po-u povou Arlichin!...
