— Mille graççie, sciû Pinocchiu, d’aveime risparmiòu a fadiga de runpî a scorça. Scignuria, sciâ stagghe ben e tanti salüti a caza! —
Ditu questu, u desteize i ae e, infiòu u barcun ch’u l’ea avertu, u se ne xuò via e u passò pe öggiu.
U povou mariunettu u l’arestò li imbâgiòu, cu-i öggi fisci, cu-a bucca averta e cu-a scorça d’övu in man. Ma cumm’u se repiggiò do-u primmu stüpû, u cumençò a cianze, a criâ, a pestâ di pê in tæra pi-a despiaçiun, e cianzendu u dixeiva:
— E pü u Grillu-parlante u gh’aiva raxun! Se nu fuise scappòu de caza e se me puæ u fuise chì, oua