 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
scin a-i uege. E doppu avei bâgiòu u spüava e u sentiva cho-u stömmagu u ghe rôdeiva.
Alua cianzendu e despianduse, u dixeiva:
— U Grillu-parlante u gh’aiva raxun. Ho fætu mâ a regjâme a mæ puæ e a scappâ de caza... Se mæ puæ u fuise chì, oua nu m’atruviæ a muî da-i bagi! Oh che brütta moutia ch’a l’é mai a famme! —
Ma to-u li che ghe parse de vedde intu munte da rümenta quarcosa de riundu e de giancu ch’u sümeggiava tüttu a ‘n övu de galliña. Fâ ün buttu e cacciâseghe surva u fü tütt’ün. U l’ea proppiu in övu.
A gioia du mariunettu l’é inpuscibile descrivila: bezögna saveisela figüâ. Credendu quæxi ch’u fuise ün sönnu, u se regjava quest’övu inte muen, e u-u tuccava e u-u baxava, e baxandulu u diva:
— E oua cumme l’é cho-u cöxu? Ne faiô ‘na frîtâ!... Nu, l’é megiu fâlu o-u piatu... O dunque u nu saieiva ciü savuiiu so-u frizzesse inta puela? O se invece u cöxesse a üzu övu da sciurbî? Nu, a ciü lesta de tütte a l’é de cöxilu o-u piatu o o-u tianettu: g’ho troppa cuæ de mangiâmiou! —
Ditu fætu, u pôsò ‘n tianettu surve ‘n scâdin pin de braxa açeiza: u misse intu tianettu invece che de l’öiu o du bitiru, ün pô d’ægua: e quande l’ægua a cumençò a fümâ, tac!... u runpì a scorça de l’övu e u feççe pe versâghiou drentu. Ma, invece du giancu e du russu, scciuì ün pullin tüttu allegru e tüttu squæxi, u quæ, fandu in bellu squaccin, u disse:
