 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
bella e seña, a quæ, doppu aveighe dætu in baxu, a ghe disse cuscì:
— «Bravu Pinocchiu! In graççia du to bun cö, mi te perduñu de tütte e battuzate che t’hæ fætu sciñ a ancö. I figgiö ch’ascistan amuuzamente i proppi genituî inte so mizeie e inte so moutie, meitan senpre de gren lode e tantu affettu, sciben che nu pöan ese çitæ cumme mudelli d’obediença e de buña cundüta. Metti giüdiççiu pe l’avegnî e ti saiæ feliçe.»
A stu puntu u sönnu u finì e u Pinocchiu u s’adesciò cun tantu d’öggi spalancæ.
Oua inmaginæve quæ a fü a so maaveggia quande, adescianduse, u s’acorse ch’u nu l’ea ciü ün mariunettu de legnu: ma che invece u l’ea vegnüu ün figgiö cumme tütti i atri. U dette ‘n’öggiâ in gîu e incangiu de sollite tramezañe de paggia da cabanna, u vidde ‘na bella stançieta mubiliâ e guernia cu-ina senpliçitæ squæxi elegante. Sâtàndu zü do-u lettu, u truvò preparòu ün bellu vestiaiu növu, ‘na beretta növa e ‘n pâ de stivaletti de pelle, che ghe stavan a penellu.
Cumm’u se fü vestiu, ghe végne natürale de mette e muen inta stacca e u tiò föa ün portamunæe picin d’avorriu, cun scrite ste parolle: «A Fue' da-i cavelli türchin a restitüisce o-u sö câu Pinocchiu e quaranta palanche e o-u ringraççia tantu du so bun cö.» Avertu u portamunæe invece de quaranta palanche de rammu, ghe lüxiva quaranta çecchin d’ôu, tütti növi de çecca.
Doppu u l’anò a ‘miâse intu spegiu e ghe parse de ese ‘n atru. U nu vidde ciü riflessa a sollita
