 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
inciostru, u-u tucava inte ‘na buccettiña piña de sügu de muiie e de çeexe.
Fætu stà, che cu-a so buña vuentæ d’inzegnâse, de travaggiâ e de tiâ avanti, nun sulu u l’ea ariêscîu a mantegnî inta quæxi muscitæ u so genitû ch’u l’ea delungu sciagagnòu, ma, de ciü, u l’aiva pusciüu mette da-a parte quaranta sodi pe acattâse ün rôbìn növu.
‘Na matin u disse a sö puæ:
— Vaggu o-u mercòu chì vexin a acatâme ‘na giacchetiña, ün berettin e ‘n pâ de scarpe. Quande turniô a ca’ — u suzunse riendu — saiô vestiu cuscì ben, che me scangjei pe ‘n gran scignuru. — E sciurtiu de ca’, u cumençò a curî tüttu allegru e cuntentu. Quande tütt’assemme, u sentì ciammâse pe numme, e gjanduse, u vidde ‘na bella Lümaçça ch’a sciurtiva d'inti custi.
— Nu ti me ricunusci? — disse a Lümaçça.
— Me pâ e nu me pâ...
— Nu ti t’aregordi de quella Lümaçça ch’a stava pe camêa cu-a Fue’ da-i cavelli türchin? Nu ti t’aregordi de quella votta quande chinei a fâte ciæu e che ti t’arestàsci cu-in pê ciantòu intu purtun de caza?
— M’aregordu de tüttu — criò u Pinocchiu — Rispundime sübbitu, Lümaçiña bella: duvve l’é che ti l’hæ lasciâ, a mæ buña Fue’? Cos’a fa? A m’ha perdunòu? A se suven ancun de mi? A mo-u vö senpre ben? A l’é guæi lunxi de chì? Puriæ anâla a truvâ? —
