 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
— Credditou, Pinocchiu, che ancö semmu povei e desgraçiæ pe d’indavei!
— D’indavei! — ripete’ u Gattu.
— Se sei povei, vo-u meitæ. Aregurdæve du pruverbiu ch’u dixe: «E palanche arôbæ nu fan mai frütu». Ve saju mascheriñe.
— Aggi cunpasciun de niatri!...
— De niatri!...
— Ve saju mascheriñe! Aregurdæve du pruverbiu ch’u dixe: «A fæña du diâu a va in brennu».
— Nu abandunâne!...
— ...nâne!... — ripete’ u Gattu.
— Addiu, mascheriñe! Aregurdæve du pruverbiu ch’u dixe: «Chi arôba u mantellu o-u so proscimu, o-u sollitu u mö sença camixa”. —
E cuscì dixendu, u Pinocchiu e u Geppettu cuntinuòn tranquillamente pi-a so stradda: scinché fætu atri çentu passi, viddan in fundu a ‘n strazettu in mezu a-i canpi ‘na bella cabanna tütta de paggia, e cu-u teitu cuvertu d’enbrexi e de muin.
— Quella cabanna a dev’ese abitâ da quarchedün — disse u Pinocchiu — Anemmu la e picchemmu. —
Defæti andòn e piccòn a-a porta.
— Chi gh’é? — disse ‘na vuxiña de drentu.
— Semmu ün povou puæ e ün povou figgiu, sença pan e sença teitu — rispuze u mariunettu.
— Gjæ a ciave, e a porta a s’arviâ — disse a sollita vuxiña.
U Pinocchiu u gjò a ciave, e a porta a s’arvì. Apeña intræ drentu, amiòn de ça, amiòn de la, e nu viddan nisciün.
