Pagina:Pinocchiu2019.djvu/222

Da Wikivivàgna

— Puæ câu... agiütæme... perché mi möu!... —

E u puæ e u figgiu ean ormai insci-u puntu de negâ, quande sentìn ‘na vuxe de chitara scurdâ ch’a disse:

— Chi l’é che mö?

— Sun mi e u mæ povou puæ!

— Sta vuxe a ricunusciu! Ti t’ê u Pinocchiu!...

— U mæximu: e ti?

— Mi sun u Tunnu, u to cunpagnu de prexun inta pança du Pesciu-can.

— E cumme t’hæ fætu a scappâ?

— Ho imitòu u tö exenpiu. Ti t’ê quellu che ti m’hæ mustròu a stradda e doppu de ti, sun scappòu mi ascì.