 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
padrun, che sant’Antôgnu beneitu u nu-a faççe pruvâ mancu a vuî! Purtòu a vende insci-u mercòu di axi, fuî acattòu do-u Direttû de ‘na cunpagnia equestre, u quæ u se misse in testa de fâ de mi ün gran ballerin e ün gran sâtòu de çerci: ma ‘na seja, intu spetacculu, fei in tiatru ‘na brütta cheita e arestei rangu da tütte due e ganbe. Alua u Direttû, nu savendu cose fâsene de n’aze çoppu u me mandò a rivende, e vuî m’ei acatòu!...
— Pürtroppu! E t’ho pagòu vinti palanche. E oua chi l’é che mi-e rende e mæ vinti palanche?
— E percose m’ei acatòu? Vuî m’ei acatòu pe fâ cu-a mæ pelle ün tanbüu!... ün tanbüu!...
— Pürtroppu! E oua duvve l’é chi-a trövu ün’atra pelle?
— Nu stæv’a despiâ, padrun. Di axi ghe n’é tanti a stu mundu!
— Dimme battuzu inpertinente; e a tö stoia a finisce chie?
— Nue, — rispuze u mariunettu — gh’é ancun atre due poule, e dapö a l’é finia. Doppu aveime acattòu, m’ei purtòu in questu lögu pe amaççâme, ma pöscia, cedendu a ‘n sentimentu pietuzu d’ümanitæ, ei prefeju de ligâme ‘na pria o-u collu e de cacciâme in fundu o-u mâ. Questu sentimentu de delicateçça u ve fa tantiscimu ônû e mi ve ne saiô eternamente ricunuscente. Pe atru, câu padrun, stavotta ei fætu i cunti sença a Fue’...
— E chi æla?
— A l’é mæ muæ, ch’a sümeggia a tütte quelle brave muæ, che vöan ün gran ben a-i so figgiö, e nu-i perdan mai d’öggiu, e i ascistan amuuzamente
