 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
O-u rümû de quelli crii schilenti, intrò inta stançia ‘na bella Marmuttiña ch’a stava o-u cian de d’atu: a quæ vedendu u mariunettu mai tantu invexendòu, a ghe dumandò premüuzamente:
— Cose ti g’hæ, mæ câu vexin?
.jpg)
— Sun marottu, caa Marmuttiña, tantu marottu... e marottu de ‘na moutia ch’a me mette puiia! Ti te n’acapisci ti de pusu?
— In pitin.
— Alua senti se pe caxu gh’avesse a freve. —
A Marmutiña a tiò sciü a çanpa drita davanti: e doppu avei atastòu u pusu o-u Pinocchiu, a ghe disse suspiandu:
— Amigu mæ, me spiaxe de duveite dâ ‘na cattiva növa!...
— E quæ-la?
— Ti ti g’hæ ‘na gran brütta freve!
— E che freve a saieiva?
— A l’é a freve de l’aze.
— Nu-a capisciu sta freve! — rispuze u mariunettu, ch’u l’aiva acapia sciña troppu.
