 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
E u se sciügò ‘na lagrima.
Restava senpre da fâ e ganbe e i pê.
Quand’u Geppettu u l’ebbe finîu de fâghe i pê, u sentì arivâse ün caçu insci-a punta du nazu.
— Mo-u meitu! — u disse alua tra lê — Duveiva pensâghe primma! Ormai l’é tardi! —
Doppu u piggiò u mariunettu sutta-e braççe e u pôsò in tæra, insce l’astregu da stançia pe fâlu caminâ.
U Pinocchiu u gh’aiva e ganbe agrittæ e u nu l’ea bun a mesciâ, e u Geppettu u-u tegniva pe man pe mustrâghe fâ ‘n passu apröv’a l’atru.
Quande e ganbe se ghe fün desgrittæ, u Pinocchiu u cumençò a caminâ da lê e a curî pi-a stançia; pe scin che, infiòu a porta de caza, u sâtò in stradda e u se dette a-a füga.
.jpg)
E u povou Geppettu a curîghe aprövu sença pueilu razunze percose quellu battuzu du Pinocchiu
