Sâta a-o contegnûo

Pagina:Pinocchiu2019.djvu/170

Da Wikivivàgna

— Nu ti-u sæ u grande avegnimentu? Nu ti sæ a furtüña che m’é tucòu?

— E quæ-la?

— Duman finisciu de ese ‘n mariunettu e diventu ün figgiö cumme ti, e cumme tütti i atri.

— Bun pru te faççe.

— Alua duman t’aspetu a culaçiun a caza mæ.

— Ma se te diggu che partu staseja.

— A cho-ua?

— Da chì a ‘n pô.

— E duvve l’é che ti væ?

— Vaggu a stâ inte ‘n paize... ch’u l’é u ciü bellu paize de stu mundu: ‘na vea côcàgna!... — E cumme l’é ch’u se ciamma?

— U se ciamma u «Paize de demue». Perché nu ti vegni ti ascì?

— Mi? nu davei!

— Ti fæ mâ, Pinocchiu! Creddim’a mi, che se nu ti vegni, ti te ne pentiæ. Duvve l’é che ti-u trövi ün paize ciü san pe niatri figgiö? Li nu gh’é de scöe: li nu gh’é de meistri: li nu gh’é de libbri. Inte quellu paize beneitu nu se stüddia mai. A-a zöggia