 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
nu se fa scöa: e tütte e settemañe en fæte de sêi zögge e ‘na dumennega. Figürite che-e vacançe de l’outünnu cumençan u primmu de zenâ e finiscian l’ürtimu de dexenbre. To-u li ‘n paize cumm’u me piaxe a mi pe d’indavei. To-u li cumme duvieva ese tütti i paixi çivî!...
— Ma cumme l’é che se passa e giurnæ intu «Paize de demue»?
— Se passan demuanduse e divertinduse da-a matin a-a seja. A-a seja poi se va ‘n lettu, e a-a matin doppu se cumença da cavu. Cose te ne pâ?
— Uhm!... — feççe u Pinocchiu: e u scrullò ‘n pitin a testa, cumm’a dî: — «I-a l’é ‘na vitta che faiæ vuentea mi ascie!»
— Alua ti vö partî cun mie? Sci o nu? Resciorvite.
— Nu, nu, nu e poi na. Ouamai ho prumissu a-a mæ buña Fue’ de ese ‘n figgiö cumme se de’, e vöggiu mantegnî a prumissa. Ançi, scicumme che veddu cho-u sû u va sutta, te lasciu sübbitu e scappu via. Dunque adiu e bun viagiu.
— Unde l’é che t’hæ da curî cuscì de sprescia?
— A caza. A mæ buña Fue’ a vö che turne primma de nötte.
— Aspeta atri duî menüti.
— Faççu troppu tardi.
— Duî menüti suli.
— E se doppu a Fue’ a me cria?
— Lascila criâ. Quand’a l’aviâ criòu ben ben, a se quêtiâ — disse quellu birbu de ‘n Muchettu.
— E cumme l’é che ti fæ? Ti parti sulu o in cunpagnia?
