 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
E, averta a scarbattua, u l’aguantò u mariunettu po-u cupüççu e u-u purtò de peizu scin a caza, cumme se purtieiva ‘n bæ da læte.
Arivòu ch’u fuì insce l’æa davanti a-a caza, u l’asbriò in tæra e, tegnindughe ün pê insci-u collu, u ghe disse:
— Ormai l’é tardi e vöggiu anâmene ‘n lettu. I nostri cunti i agiüstiemu duman. Intantu, scicumme ancö m’é mortu u can ch’u me fava a guardia de nötte, ti piggjæ sübbitu u sö postu. Ti me faiæ da can da guardia.
Ditu fætu, u gh’infiò o-u collu ün grossu guiggiu tüttu cuvertu de punçuin de lattun, e u gho-u strenzette de moddu da nu pueiselu levâ passandughe a testa drentu. O-u cullæn gh’ea attaccòu ‘na lunga cadeña de færu: e a cadeña a l’ea fissâ a-a miagia.
— Se stanötte — disse u paizan — attacchesse a ciöve, ti pö anâ a cucciu inte quellu cazottu de legnu, dunde gh’é ancun u stramme ch’u l’ha serviu de lettu pe quattru anni o-u mæ povou can. E se pe desgraççia vegnisse i laddri, aregordite de stâ cu-e uege drite e de baiâ.
Doppu quest’ürtimu avertimentu, u paizan u l’intrò in caza serandu a porta cun tantu de cadenaççu: e u povou Pinocchiu u l’arestò acucciòu insce l’æa ciü mortu che vivu, po-u freidu, a famme e a puiia.
E de tantu in tantu caccianduse cun raggia e muen drent’o-u cullæn ch’u ghe serava a gua, u dixeiva cianzendu:
