Pagina:Piggiâse o mâ do Rosso o cartâ.pdf/19

Da Wikivivàgna

amiôu de piggiâle vive (cambiando tuono). Ah bûrlon, eîmo in sciâ rametta e ö ghe patisce che l'aggemmo distûrbôu.

Ber. Ghe patiscio che sciâ se mesccie dove sciâ no deve. Man. Bertomelin ho dîto...

Ber. Fin che ö l'é mæ pappà che ö me fa ûnn-a osservazion ö n'ha tûtti i diritti, ma vosciâ sciâ no me deve vegnî a scindicâ e tanto meno a dâme ö careghin.

Man. Adesso insomma finimola, se te piaxe andâ a tiâ de scciûppettæ vanni pe-a villa, ma non vêuggio che ti vegni a rondezzâ intorno a-a casa. Sovvëgnite cose t'ho dîto, senza che te-o stagghe a ripete.

Ber. (andando da sè). Intrigante brûtto! se n'avesse a scciûppetta scarega, me vegnieiva vêuggia de imballinâghe a faccia (via brontolando).

Pip. (guardandogli dietro). Eh! Eh! ö l'ha piggiôu ö petto; sciâ n'ha sentîo cose ö m'ha dîto?

Man. (D'altra parte se ö se mette a punziggiâlo!)

Pip. Per questo a-a bûrla ö no ghe sa proprio stâ.

Man. Sciâ ö scûse... ö l'e ûn pö vivace... ö g'ha patîo che ûn estraneo...

Pip. A vosciâ ö non se ghe assomeggia proprio ninte.

Man. Ö s'assomeggia a so mammà che a l'ëa pinn-a de fêugo. Ma tranne questo poco d'alterezza de carattere, diö coscì, de puntiglio, ö l'é ûn boniscimo figgiêu, ne fâsso quello che vêuggio. Ö l'é ûn cavallo che bezeugna saveilo manezzâ (cercando di cambiar