Pagina:Piaggio Poexie zeneize 1846.djvu/267

Da Wikivivàgna

E no pêuan cangiâ natûa,
Pin d’inganni e d’impostûa,
E filantropia vantando,
O bonommo van spellando,
E meschin chi se ne fia!
No gh’è verso che s’emendan,
O l’è tempo cacciôu via,
Comme tanti ascì che vendan.

Tûtti i anni se proponn-e,
E da-e mæxime personn-e,
D’emendâse e de cangiâ,
Ma son voti da mainâ;
Perdan comme a vorpe o peì,
Ma i so vizj mai davveì.

No se fa in quella bûttega
De mezûa mai giûsta e intrega;

Pezâ in l’atra gh’è proibïo
Senza dâghe ûn pö do dïo;

Quella a spaccia a mercanzia
Per genuinn-a imbastardïa;

Questa o fabbrica do pan
Ch’o pâ fæto per dâ a-o can;

L’atra a vende di fidê
Neigri e amäi ciù che l’arfê;

Ve fa beive ûnn’atra o vin
Chi è ûn veleno sopraffin,

E quell’atra pe êujo bon
Un pö d’êujo de strasson!....

Ma frattanto fan dinæ,
E de ciù g’han o quaddretto
Co-a lampetta.... oh iniquitæ!
Pâ che o fassan per caitæ,
No ghe n’è ciù un dïo de netto!