 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
Perchè o passa a quarantenn-a
E o n’accûza trenta appenn-a;
Tûtti i anni o se proponn-e
De piggiâ lê ascì moggê,
Ma o no trêuva mai pupponn-e
Che ghe possan fâ per lê;
Ghe dà breiga o celibato,
Ghe rincresce o cangiâ stato,
O doveÌ spende dinæ,
Perde a quete e a libertæ.
Passa i giorni, i meixi e i anni,
Doppo aveìne scartôu tante,
Quand’o l’aviä sciûsciant’anni,
O spoziä a so governante.
Arpagon, tosto invegïo
Ne-i ûzûre, o l’ha sentïo
Di rimorsci de conscienza,
O vorrieiva restituî...
O l’aspëta l’occorrenza,
Ma per lê a no pêu vegnî;
Circondôu da-i so dinæ,
Mille votte o i ha contæ ,
O vorriæ çentûplicâ
A fortûnn-a ch'o possede,
O se scorda de mangiâ.......
Ma vegniä presto l’erede
Chi fä lê a restitûzion
Con dâ fondo a-o bello e a-o bon;
Che o s’emende no gh’è verso;
O l’è tûtto tempo perso.
L'intrigante e o mastrûssê
Son contenti do mestê,
