Pagina:Piaggio Poexie zeneize 1846.djvu/105

Da Wikivivàgna

87

Pignaverde o mangiò poco,
Ch'o l'ëa sempre desgûstôu
D'aveì fæto tanta speiza,
Ch'o se paeiva assascinôu;
Non ostante o fesse mostra
D'ëse tûtto in allegria,
E o l'andò lê ascì a assettâse
Per tegnîghe compagnia;
E lì comme duî spozoeì
Doppo d'ëse ben çenæ,
Stan sciallandose in sciö gotto
A contâ i so amoî passæ;
Coscì lô stavan façendo
Di discorsci do so päo,
Con contâse a vitta e i miäcoi,
Per fâ vedde chi ëa ciù aväo;
E per dâghe ûnn-a gran prêuva
D'economico costûmme,
Pe avanzâ quello poco êujo,
Pignaverde ammortò o lûmme;
Pignasecca o l'approvò
De stâ lì a discöre a-o scûo,
E per no frûstâse e braghe,
S'assettò lê ascì à cû nûo.
Ma passæ pochi minûti
Doppo d'ëssise assettæ,
Pignasecca o cazzè morto
Sorve ûn sacco de dinæ.
Pignaverde essendo a-o scûo,
E sentindo quello son,
O creddè, ch'o gh'arröbasse,
E o creppò dall'apprenscion.