Pagina:Marston56.46-133.djvu/95

Da Wikivivàgna

si ne invorava a dexèmna parte, segondo che aparsse in lo tenpo dela passiom de lo Segnor, quando ello disse che lo ingento vareiva CCC dinae, e piaschu[sic] dinâ vareiva X dinae, e cossì raxonà so che vareiva lo ingento. E persò o vendè lo Segnô per III- dinae, e pöa o se pentì de questa vendia, e reize li dinai, e pöi o s'apichà per la gora e fo aconpagnao da li demonei.

Or seando tuti li apostori inseme inter una caza a l'asensiom de Pedecosto, vegando messê san Pero che lo nomero de li doze manchava, lo quâ nomero lo Segnô avea ordenao, asochè elli debiam prichâ la fe' de la santa Trinitae in le quatro parte de lo mondo, levasse in mezo de tuti e disse: "Fraelli, o covem che noi ordenemo um in lögo de Juda, chi anonce con noi la resuresiom de messê Ihu. Xe.." E ordenàm doi de li LII-II desipori, soè Joxep a lo quâ era dicto Justo, e Matia. E faita l'oraciom a lo nostro Segnor Dee, la sorta vègne a Matia, e fo misso inter li XII apostori. Lo quâ Matia vègne in Marsedonia, e lì prichà la parolla de Dee, e lì ge fo deito[sic] una bevena atussegâ, la quâ ello bevè in lo nome de lo nostro Segnor Dee e non ge fè nigu[sic] mâ, ma pu de CCL persone de quella gente chi ge l'aveam daita, devègnem segi, li quai fon pöa tuti inluminai per messê san Matia. E monti grandi segni demost a quella gente, e monti ne convertì a la fem[sic] de messê Ihu. Xe., lo q è beneito in seculla secullorum.


Chì se contèm la lezenda de messê san Marcho apostoro e avangelista.

Marcho apostoro e evangelista, in quello tenpo che li apostori eram per lo mondo universo, avègne che per divina providencia elegem[sic] le parte de Egito a messê san Marcho. E (a)abiando ello convertio tuta quella gente a la fe' de messê Ihu. Xe., o vegne pöa in um lögo lo quâ era ihamao Appo soè Pentopollim. Or segondo la uzansa de li apostori prichavam la parolla de Dee, e monte marotie sanavam e mondovam[sic], e monti nequissimi spriti per la gracia de messê Ihu. Xe. deschassava, si che monti de lô cretem in messê Ihu. Xe., e gostava[sic] le lor idore, e favam zeixe, e reseveivam lo santo batesmo.

Or in questo lögo o fo revellao a messê san Marcho per Spito[sic] Santo che ello devesse andâ in Allexandria a nonciâ la parolla de vita eterna. Per la quâ cossa messê san Marcho, como forte conbatao e con grande frevô, preize comio[sic] da söi fraelli e dissi[sic]: "Lo nostro Segnô m'a comandao che e' vaga in Allexandria." E elli lo aconpagnàm fin a la nave, e fem caritae inseme, e si ge dissem: "Messê Ihu. Xe. fasse bem aventurozo lo vostro camin."

Or navegando a lo segno do iorno, e' arivàm in Allexandria. E descaregando ello la nave, ello vègne a intrâ in la citae, e lo so cassâ se ge desligà. Per la quâ cossa lo apostoro inteize e disse: "Chì se finirà lo mê camin." E ello vi um chi aconsava casai vegi e si ge dè lo so a conssâ. E lo maistro, aconsando lo cassâ, se ferì de la lesna inter la man senestra, e sentandosse gram penna o ihamà um chi lo devesse aotoriâ. La quâ cossa, messê san Marcho disse: "Bona ventura a faito Dee a la mea vegnua." E incomenssà [a] spuâ in terra e inpastâ um pocho de lavagio e de questo lavagio o ne onzè la man a lo maistro in nome de Xe., e deprezento[sic] o fo faito san. E vegando lo maistro tanta cossa de questo servo de Dee, si ge disse: "E' te prego, servo de Dee, che per la gracia che ti m'ai faita, che ti vegni a mangiâ a caza de lo to servo e a stâ con meigo."

E seando messê san Marcho in lo lögo, si disse: "Lo Segnô Dee te dea vita selestiâ." E questo o pregà tanto lo apostoro che o lo menà a caza soa con grande allegressa. E intrando messê san Marcho in caza, ello disse: "La benedissiom de Dee sea in questa caza."

Or abiando faita la oraciom e stagando inseme, questo meistro demandà lo apostoro de che lengoa ello era e onde o l'aveiva aquistao tanta vertue, e messê san Marcho respoze: "E' sum servo de messê Ihu. Xe. (e) Figör de Dee."

Disse lo meistro: "E' voreiva vorentera vei questo Ihum. Xe."

E messê san Marcho disse: "E' te lo mostrerò." E incomensàge expone tutp lo principio de li Evangerei, exponendoge tuto quello chi era staito dicto per li proffeta e como la sapiencia de questo mondo è matessa apè de Dee, e incontenente questo meistro fo convertio a la fe', odando la dotrina de messê san Marcho, e batezasse con tuta la soa masnâ e con monti atri de quella contrâ. E questo meistro era ihamao Aviano.

Or seando za murtipichao lo nomero de li crestiani, e intendando quelli de la citae queste cosse, e' dixeam: "E' l'è vegnuo um homo gallileo lo quâ dixe contra li nostri dee e contra le nostre uzansse." E monti de lô se missem a serchallo per voreillo amassâ