Pagina:Marston56.46-133.djvu/88

Da Wikivivàgna
Chì se contèm la istoria de messê san Jacomo apostoro lo mao, ihamao Alfeo per sorvenome.

Mesê san Jacomo apostoro lo quâ era ihama[sic] frë de lo nostro Segnor messê Ihu. Xe. e fo ihamao Iusto da li antigi per merito de vertue e per previlegio de santa vita, le istorie cointam che questo Iacomo prumeramenti resevè la sedia pischopia de la zexia la quâ era in Ierusalem, segondo che sam Cremento scripse in lo libero de le despoxiciom, digando manifestamenti Pero, Jacomo e Zoane, depoî l'asensiom de messê Ihu. Xe.. Avegachè[sic] da messê Ihu. Xe. elli fossem faiti prelati e da tuti li atri apostori e niente de men za per sò elli non preizem gloria de perlaciom, ma Jacomo dicto Justo ordenao vescho de tuti li apostori. Anchora questo mesmo Cremento in lo setimo libero de questa övera disse che depoî la resuresio de messê Ihu. Xe. dè ogni sentenc siencia lo nostro Segnor Dee a messê san Jacomo e a messê san Zoane e a messê san Pero. E questi trei si la dem a tuti li atri apostori, e pöa la dem a li LII-II desipori, de li quai l'um era Bernabè.

Or manifesta cossa è che o fo doi Iacomi, l'um fo questo Justo, lo quâ fo zitao zuza de lo pregamo e fo morto com una pertega de tenzoi, e lo atro fo quello chi ave tagâ la testa per comandamento de rè Erodes.

E de questo Iacomo Iusto fa menciom messê san Poro e disse: "E' non o visto atro de li apostori salvo Iacomo, frai de lo Segnô". Unde se dixe che quando messê san Poro era ihamao da Nerom inperao da um chi avea nome Festo, consoro de li Zuê, lo dicto Jacomo fo mandao a Roma, considerando li Zuê de lor fasse boxie che aveam dicte de messê san Pero per voreillo fâ morî, tuta questa crudelitai e' la vozem pöa sorve messê san Jacomo per voreillo ocir, a lo quâ messê san Iacomo era daito a la sedia pischopâ in Ierusalem, e li faci Zoê[sic] menàm messê san Jacomo in mezo de lo consego e ge incomensàm a dî che ello devesse negâ la fe' de Xe. davanti a tuto lo pövo, e messê san Iacomo incomenssà lantora a parllâ contra de lor con una voxe monto libera e ihëra, digando con grande fermessa che messê Ihu. Xe. rea veraxe Figör de Dee e Sarvao de tuto lo mondo. E lantor li faci, non possando soferî lo testemonio de tar omo, como era messê san Iacomo, chi apertamenti era ihamo[sic] iustissimo da tuta gente per li meriti de la soa santissima vita, e pin de invidia incomenssàm a tratâ la soa morte.

Or monti sum stai ihamai Iacomi, ma questo fo ihamao santo, che fin in lo corpo de so maire fo santifichao. Non bevè mai vin ni mangà mai carne, ni nissuna unciom in lo so corpo ni in la soa testa mai ave, ni lavà mai lo so corpo in bagno, e a ello solamenti era licito intrà in santa santorum, utra[sic] ello non vestì mai vestimenta de lana, sarvo de lin, e monta fiâ o l'intrava soreto in lo tenpio e lì o stava senper in zenoge, e pergava[sic] per la perdonanssa de lo pövo, e non sesava mai da l'oraciom, e tanto ge stava che ello aveiva li calli grossi in le zenoge a modo de li gamei, si che per la grande astinencia e iustixa o fo ihamao Iusto, segondo che li profeti am dicto de ello. E anchora che disse Ioxeffe in lo vintèm libero de la nativitae. E Cremento disse che e' l'è morto um chi avea la governaciom de Iudea chi avea nome Feston, e um chi avea nome Albino lo quâ zointo a l'oficio era Patarim, e era monto zovem figo de Anama, chi era de la generaciom de li saserdoti. Or questo Arbino vegando che la profecia era sensa reto per messê san Iacomo, preizello e constrenzello pareizementi che ella[sic] devesse negâ messê Ihu. Xe. e che chi no voresse negâ Xe. devesse esse alapiao. Or seando grande divixom inter lor e grande erexia e archuni de lor dixea a messê san Iacomo: "Dine quâ fo lo principio de Ihu. lo quâ ti afermi esse Sarvao." E archuni le lor eretichi non voream cre che o resusitasse, ni che ello dega vegnî a zuigâ lo mondo e dâ a piaschum pagamento segondo le lor övere, si che archuni creivam a messê san Iacomo e archuni non creivam. E agando messê san Iacomo za convertio monti, e quelli principi preizem grande turbaciom era inter li Zuê e e li scribi e farixê, e dixeam: "O non ne resta pu atro sarvo che tuto lo pövo crea in Ihu. che o sea Xe.." E vègem[sic] tuti a messê san Iacomo e ge dixeam: "Jacomo noi te pregemo che ti vögi trâ lo pövo de erô, persochè e' se crem che Ihu. sea Xe. e di a lo pövo che ti aveivi ara la Pascqua e che Ihu. non è Xe. e noi tuti te obeiremo, e sarai como noi, e renderemo de ti testemonio inter tuto lo pövo como tu ê iusto e che ti non reseivi trabuto da nissuna persona. E digando questo ti monterai sum lo pregamo, asochè ti sei bem visto e inteizo da tuta gente, perssochè