Pagina:Marston56.46-133.djvu/81

Da Wikivivàgna

avesse lo pareizo, asochè nissun chi cresse in ello avesse dubio de intrage. E in prima ello ge misse lo reiron[sic] de la croxe, e cossì sta lo pareizo averto a le anime chi sum in questo mondo."

E l'apostoro digando queste e atre cosse, subitamenti o se levà um grande remô e um grande pianto per caxom de lo figo de lo rè chi era morto. E alchuna parte de la gente stavam con questi magi chi con le lor mare arte e' non lo poivam fâ resusitâ. E dixeam a lo rè: "Questo to figör e stao portao da li dee in lo so collegio, asochè ello sea semegeive a elli." E persò lo re ordenava che fosse faito una idolla a lo so nome e missa in um tenpio. E lantora unucho disse a la renna: "Fa che questi magi seam goardai e manda per Mathê apostoro de Dee, e mandege a dî che o vegna a voi, e ello resusiterà questo to figör. E fage grande honô e reverencia, e fa che questi magi con la soa gente seam consumai, presochè ogni mâ vem per lor a questa citae." E lantor fo mandao Unucho con alquante bone persone con letere de rè, che devessem pregâ lo apostoro e menallo con lô davanti da ello.

Or intrando messê san Matê in la corte de lo rè, e Euffencia la quâ era renna de Teoffia, se ge butà a li pê e ge disse: "E' cognosso che tu ê apostoro mandao da Dee per sarvaciom de le creature, e si ê dissiporo de quello chi susita[sic] li morti e sanava tute le infirmitae con lo so comandamento, per la quâ cossa e' te prego che tu vegni a ihamâ lo nome de Xe. sorve lo mê figör morto, persochè o ferma speranssa, se questo farai, che ello resusiterà."

Respoze lo apostoro: "Ti non ai anchora inteiza la pricaciom de la mea bocha e di che ti crei, per la quâ cossa sapi che te sarà reizo lo to figör."

E intrando lo apostoro lì unde era lo morto, o levà le main a cel e disse: "Deus Issach deus Jacob, chi per la nostra sarvaciom lo unigenito to Figör mandasti de cel in terra chi de ogni cor[sic] ne levasse e voi per veraxe Dee ne demostrasse, arecordaive Segnô Ihu. Xe. de la parolla che voi dicesti «in veritae e' digo a voi, che tuto so che voi demanderei a lo mê Paire in lo mê nome voi l'averei» asochê tuta questa gente cognossem che non è atro Dee onipotente apè vostro, e como messê Ihu. Xe. resusità, cossì questo zovem resusite da morte a victa." E pöa o preize lo zovem per la man e disse: "In lo nome de lo mê Segnô messê Ihu. Xe. resusita e leva suza in prezencia de tuti noi."

E dicta la parolla deprezente lo zovem se levà. E vegando lo rè questo, o romaze monto smario, e subitamenti o comandà che a sam Matê fosse daito la corona e le vestimente reae. E pöa o mandà tute le soe bandere per tute le soe citae e diverse provincie, e dixeam che ogni persona vage a la citae a vei Dee chi è desseizo in forma de homo.

Or vegniva grande multitudem de diversi lochi[sic] con ceiri grossi a luminare con diversse cosse odoriffere e am diversi modi de sacrifficij. E l'apostoro messê san Matê vegando questo, incomenssà a parllâ in prezencia de tuta la gente e disse: "E' non sum Dee, ma sum servo de messê Ihu. Xe., servo de Dee onipotente, lo quâ m'a mandao a voi, asochè voi debiai abandonâ li eroî de questi vostri dee e a ello veraxe e sorvam Dee ve convertiai. E se mi, chi sum um homo, me estimai per dee, quanto maomenti dei cre e onorâ quello Dee, de lo quâ e' ve coffesso[sic] esse so servo, e in lo so nome questo morto è resusitao. Per la quâ cossa e' ve prego e si ve comando che voi prendei questo oro e questo argento e che de lo so prexo e' faciai um tenpio ò una zexia a nome e a reverencia de lo mê Segnô messê Ihu. Xe., e lì 'o porrei intende la soa parolla." La quâ cossa in fra IIII- iorni pu de LX fem la dicta zexia. E messê san Matê misse nome a quella zexia "Resuresiom", prersò[sic] per resuresiom de gente e' l'era faita. E messê san Matê stè lì per spacio de agni II-II in la dicta zexia, e pöa o l'ordenà monte atre zexie per le contrai, e monti veschi e previ. E in questa zexia mao ge fo batezao lo rè e la soa dona, la quâ, pöa lo batesmo, romaze senper verginâ e serva de messê Ihu. Xe..

Or o sarea longa istoria a cointâ quanti miracolli fè messê san Matê in quella gente, per che e' lasseremo per vegnî a la soa fin. E de lì a pocho tenpo lo rè, chi avea nome Egliopo, finì la soa vita e ze a la gloria de vita eterna. Alaora Icarcheo preize la segnoria de lo reame con lo figör de lo frai de lo rè Egliopo, lo quâ avea nome Aderffo. E questo Icarcheo penssà d'avei per mogê Eufemigea, figa de lo rè Egliopo, la quâ era za offerta a lo nostro Segnor Dee con CC fantine vergine, le quae aveam tue[sic] prezo[sic] lo vello per man de lo apostoro, e de le quai questa Eufenigia era constitua abaissa. E questo rè Icarcheo penssà che per via de lo apostoro ello conpireiva soa vorontae, e mandà per messê san Matê e si ge promisse de dâ la meitae de lo so reame se ello feisse si che Eufenigia consentisse a la soa vorontae. A lo quâ l'apostoro respoze e disse: "Tu verai domenega a la zexia e lì së prezente Efenigia con le atre