Pagina:Marston56.46-133.djvu/79

Da Wikivivàgna
La istoria de messê san Matê apostoro e avangelista.

Messê san Matê apostoro e avangelista in Etheofficia pricando in una citae la quâ avea nome Nadalat, si ge trovà doi homi magi, Zaroes e Alffas, li quai eram tegnui da lo rè e da lo pövo como dee, e la soa fama era za tanta per tuta Etheofficia che la gente vegnivam da monte lontane parte per adoralli, persochè in lo nome de le lor arte e' favam monte operacioim, cossì como de far alchune mutacioim in le persone in senbianti de mar e in bem. Anchora e' favam che li spriti mordessem li homi e pöa per incantamento e' li sanavam.

Or seando messê san Matê intrao in questa citae, e' l'incomensà a contradî a le lor hövere ree e a la lor condeciom, e ello in lo nome de messê Ihu. Xe. curava e sanava. La quâ cossa vegando um saraxim chi avea nome Cucho, lo quâ era goardiam de la renna e era unucho apellao, so è a dî crestao, lo quâ era staito batezao da messê san Feripo apostoro, si se zità a li pê de messê san Matê e adorallo e disse: "Persochê lo Segnô Dee a gardao[sic] sorve questa citae a deriberalla per ti so apostoro da le main de questi maligni magi, li quai per questi mali[sic] che e' fam che elli seam dee, e' si te vögo reseive in caza mea."

Or stagando messê san Matê in caza de questo monocho[sic], si ge vegniva monti amixi de questo, e intendeivam le sante parolle de lo apostoro, e tuti se convertivam a lo nostro Segnor messê Ihu. Xe., e monti se ne batezavam vegando le grande cosse che ello fava in lo nome de messê Ihu. Xe..

E lantora questo eunucho con grande odacia disse a l'apostoro: "E' te prego che ti me digi che è so che tu ê zuê, e lo to parllâ è grego e latin e saraxinescho, e sai mego queste lenge cha quelli chi ge sum nai."

E l'apostoro respoze a questo: "Tuto lo mondo proa[sic] che non era salvo una lengoa soramenti. Ma tanta prezenciom aseize inter li homi, che elli vossem fâ una torre si grande in atessa, che a zeisse fin a lo cel. E vogando lo nostro Segnor Dee destrobâ questa prezenciom, si la destrusse. In questo modo, che o divize le lengoe, che l'um non intendeiva l'atro. E lantora o fo faito monte deversitae de lengoe e fo diviza quella conspiraciom chi per una lengoa sorea parllâ. E vegando in terra lo Figör de Dee onipotente, si ne vosse mostrâ in che modo e mainera noi demo lavorar a ediffichâ la torre per andâ fin a lo cel. A noi doze söi desipori ne mandà da cel lo Sprito Santo, seando noi tuti congregai inseme in um lögo, e vègne in tar mainera sorve piaschum de noi, che incontenente e' fomo tuti infiamai, como se infiama lo ferro a lo fögo. E pöa partandose noi de inseme, e' incomensamo a parllâ de diversse lengoe e a nonciâ la grandessa de la nativitae de lo nostro Segnor messê Ihu. Xe., in che guiza ello nassè sensa peccao, incarnao de la biâ Vergem Maria, e laitao, e norigao, e ameistrao, e tentao, e tromentao, e morto, e sepelio, e resusitao lo terso iorno, e montao in cel, e seze da la drita parte de Dee Paire, e dè vegnî a zuigâ li vivi e li morti, e tuto lo mondo perirà per via de fögo. E non soramenti le quatro lengoe, ma le LII-II e' le samo, si che in tute parte unde noi andemo le lor lengoe e' le samo, e inpersò, chi vö ediffichâ la torre per andâ in cel, non la vö ediffichâ de pree, ma de le vertue de Xe.. E tuti quelli chi sum batezai in lo nome de lo mê Segnô messê Ihu. Xe. Paire, Figo e Sprito Santo, a elli sarà averta quella torre la quâ messê Ihu. Xe. ediffichà. E quelli chi lavoreram in questo, anderam tanto avanti, che elli perveram a lo regno de lo cel."

E stagando in queste parolle, questi doi magi vègnem con una generaciom de serpenti vergai de diversi coroi. Lo lor fiao bruxava e spusava a modo de fögo de sorfano, la quâ spussa amassava tuti li homi. E messê san Matê, vegando so, se fè lo segno de la santa croxe e zèsene inver lor. Ma questo eunucho deviava a lo apostoro che o non ge zeisse, ma che o parlasse con elli da la longa da una fenestra. E l'apostoro ge disse: "Arvime la porta e ti dever la fenestra veirai la lor odacia."

Or, arviando lo apostoro la porta, ze incontra a questi. E l'apostoro, deprezente che o fo zointo inter lor, tuti li serpenti fon adormentai a li pê de lo apostoro. E lantor lo apostor[sic] disse a questi doi magi: "Unde è la vostra arte? Se voi poi, si li desvegai, che se non fosse che li destego[sic] e non ge lasso fâ tuto lo forô che a mi menai, se conpireiva tuto in voi. Ma quando lo pövo sarà tuto inseme, e' li desvegerò, e si ge comanderò e diròge che elli tornem a li lor lögi con ogni mansuetudem." E li magi se obrim de falli desvegâ e per nissum modo e' non lo poem far, ni pu fage arvî li ögi. E lantor tuto lo pövo pregava a lo apostoro e dixeam: "Messê, noi ve pregemo chi voi liberai la citae