Pagina:Marston56.46-133.djvu/63

Da Wikivivàgna

Nerom inperao mandà doi cavaleri[sic] per vei se questo era vivo. E elli trovàm messê san Poro e si ge dissem: "Quando ti sarai morto e resusitao e' creiremo in ti."

Or insiando föra de la porta de Hostia e andando messê san Poro a la passiom ello incontrà in una soa disipora, la quâ avea nome Prantulla, la qua como a lo vi, a l'incomenssà a fâ grandi pianti, arecomandandose a ello. E messê san Poro ge disse: "O Prantulla, figöra de la salvaciom eternal, prestame lo vello de che ti ai coverto la testa, che de quello e' me crovirò li ögi a la mea passiom, e pöa e' te lo renderò." E Prantulla ge portà deprezente lo vello e li ministri de Nerom ge favam de questo grande beffe e dissem: "Or perchè presti-tu si bello vello a questo per perdello?"

E zonzando messê san Poro a lo lögo de la passiom, ello se vozè inver lo levante com le main a cel orando, e senper grande gracia refferiva a lo nostro Segnor Dee messê Ihu. Xe., e pöa preze[sic] comiao da li söi fraelli, e con lo vello de Prantulla o se fassava li ögi, e con le zenoge in terra ello desteize lo collo, e cossì e fo degollao. E seando levâ la testa de lo busto per monta fiâ o piamava lo nome de messê Ihu. Xe. e incontenente de quello beneito collo insì una vena de lete chi ze fin adosso de quello chi lo ferì, e pöa o ne insì monto sangoe, e lo so corpo butà una grandissima luxe in le aire con uno[sic] grandissimo odor.

Or se tröva in una epistora che Dionixio mandà a Timoteo de la morte de messê san Poro, che in quella ora che lo carniffici[sic] disse a san Poro che ello destendesse lo collo, e che messê san Poro goardà a cel e che senssa alchuna temanssa ello se segnà de lo segno de la santa croxe e disse: "Segnô mê messê Ihu. Xe., in le toe main e' arecomando lo mê sprito." E pöa messê san Poro con le soe main se vevà[sic] lo vello de intorno a li ögi e recogè lo so sangoe in lo dicto vello, e vixibermenti o ge fo visto da lo dicto vello in le main de Partulla de chi ello era. E tornandosse lo carniffice Prantulla ge disse: "Unde ai-to lassao lo mê meistro Poro?"

Respoze lo ministro: "Con lo so conpagno Pero iaxe chì deföra in terra in la valle Pugille, de lo to vello a[sic] l'a fassao li ögi."

E Pantulla disse: "Pu aora e' li o vesti[sic] intrâ per questa porta tu[sic] doi vestij de robe bianche e incornai de corone lucentissime." E t föra lo so vello con lo sangoe, e ge disse como ello ge l'avea reizo, e de so monto se maravegàm. E monti vegando so si se convertim a la fe' de messê Ihu. Xe..

Or intendando Nerom queste cosse fo monto spaventao, e como constreito de poira o parllava de queste cosse con alchuni söi amixi. E cossì parllando, messê san Poro ge aparsse, seando serai tute le porte, e disse: "O Nerom, vete cocie lo cavaler Poro de lo senpiterno e vitoriozo Rè. O zömai crei che e' som vivo e non morto avanti ti, misero, e ti morai de mara morte, persochè ti ocidi indignamenti li servi de Dee."

E dicto so, messê san Poro disparsse. E Nerom romaze monto spaventao e quaxi föra de seno, e non savea che far, ma con deliberao consego ello fè trâ de prexom Patrochullo e Barnaba, e lassali andâ unde elli voressem. Or li trei cavaleri, chi eram stai convertij da messê san Poro, zem l'undeman a la sepotura de messê san Poro, como o ge avea dicto, e trovàm Tito e Lucha, chi stavam in oraciom. E parea che messê san Poro fisse in mezo de lor. E Tito e Lucha vegando questi, per timô se missem a partir. E messê san Poro ge disse a questi calaler[sic]:"Ihamai Tito e Lucha." E elli astalandosse, li cavaler ge dissem como elli aveam lantora visto messê san Poro stâ in mezo de lor. E pöa e' ge requezem lo santo batesmo, cossì como san Poro ge avea dicto. E cossì Tito e Lucha batezàm questi con grande alegressa.

Or la testa de messê san Poro fo butâ in um lögo unde era monte teste, e non se poea per verite' cognosse quâ fosse la soa, ma seando questa testa da una parte, passando um pastô con una soa verga la preize e portalla via e soteralla a lao de una mandria de pegore, e per tre vote contunie questo pastô veiva luxe in quello lögo, e maniffestà questa cossa a lo vescho e a monti atri crestiani, e elli intendando so dissem: "Per certo ella è la testa de messê san Poro apostoro." E lo vescho con monti atri zem e preizem questa testa e con grande reverencia e' la missem in una tora de argento. E temando e' non la vossem anchora zonze con lo corpo de messê san Poro, ma deliberàm de metegela a li pê. E pöa e' se missem a pregâ a lo Segnor Dee che o maniffestasse quarche segnâ, e se questa era la testa de messê san Poro, che lo corpo se zonzesse con la testa. E tuti incomenssàm a gloriffichâ lo nostro Segnor Dee. E faita l'oraciom deprezente lo corpo se revozè e conzonzesse con la testa. E tuti incomenssàm a loâ lo Segnor messê Ihu. Xe., e cossì e' cognossèm per veritae, che quella era la testa de messê san Poro.

Or seando un homo tentao de sprito maligno, ello era in tanta desperaciom che ello avea faito um lasso per apicasse, e digando senper "O messê san Poro àiame" persochè ello era monto so devoto.

E cossì o ge aparsse una onbra chi ge disse: "O varente cavaler, perchè non conpisti-tu so che ti incomensasti?"

E questo vogandosse apichâ, ello ihamà anchora messê san Poro. E deprezente messê san Poro ge aparsse e dissege: "O unbra pàrtite, che l'è vegnua la luxe de li angeri e de li santi e li segi recoveram la vista."

E cossì lo demonio se partì. E retornao questo in sì, o refferì gracia a lo nostro Segnor Dee e a lo beao messê san Poro e pöa fè grande penetencia de la soa falla.

E' diremo aora de la iniquita[sic] de Nerom,