Pagina:Marston56.46-133.djvu/24

Da Wikivivàgna

per lì e vegandolo vivo sensa aveir nissum mâ, pensando che questo fosse per caxom de la corda chi non avesse bem streita la gora, si preizem una spâ per ferillo e dage la morte, e la biâ Vergem Maria meteiva la man davanti a la spâ, si che e' non ge poivam fâ nigum mâ. E quello chi era apeizo dixea: "De segnoi, che fa-vo voi? Che e' vögo che 'o sapiai, che e' non me poi fâ nissum mâ, persochè la biâ Vergem Maria si è conmeigo in lo mê aitörio". E questi cognossando questo mirachullo, si lo despichàm, per amô de la biâ Vergem Maria, e lassànlo andâ. E questo se ne ze e rendèsse inter um monestê, unde ello stè tuto lo tenpo de la soa vita fassando grande penetencia.


Mirachullo de la biâ Vergem madona santa Maria


O fo um iherego lo qua era monto vam e de cativa vita, ma ello avea in grande devociom la biâ Vergem Maria, si che o cantava tute lo soe ore monto devotamenti. E a questo o g'aparse una nöcte esse davanti a lo conspeto de Dee, lì unde piaschum rende raxom de le soe övere, e archum atri chi ge eram chi dixeam: "Quelli chi non se goardam de fâ contra la vorentai de lo Segnor, de che zuixo son elli degni?" Alaora messê Domenendê respoze digando a questo iherego: "E' o aspeitao longamenti che ti demandassi perdom de le tore toe ree övere, e si non l'ai mai faito, e persò o convem che ti sei daito a danaciom". E lantor la biâ Vergem Maria, in la qua questo avea si grande devociom, se levà e inpetrà gracia da lo so Figör, che questa fiâ questo non fosse, ma che ghe fosse cressua la vita, asochè o se poisse amendâ de la soa propia vorentae. E lo nostro Segnor Dee ge conceè tuto questo. Alaora la biâ Vergem Maria se vozè inver lo iherego e si ge disse: "Vatene e non peccâ pu, asochè o non te intrevegne pezo che non t'è avegnuo". E lo iherego se revegà e muà la soa vita e intrà in una relegiom unde ello finì la soa vita in bone e sante övere.


Mirachullo de la biâ Vergem madona santa Maria


O fo um cavaler gentî e richo chi se partì da lo mondo e intrà in um ordem, e non sapiando sapiando letera, o foge daito um meistro asochè o ge mostrasse, asochè ello poisse saveir e stâ inter li boin de la caza, persochè ello era monto nober, non seandoge licito stâ con li conversi de la caza. E questo stè longamenti inter l'ordem, abiando senper maistro chi ge mostrava, e si non poè mai inprende letera. Solamenti o l'inpreize dî "ave Maria", e queste parolle con bon cör ello inpreize, e non pue, le quai ello dixea con grande devociom, e lì unde o l'andava e stava, o dixea senper "ave Maria". Or cheite che questo cavarê morì e fo sepellio con li atri monexi, e in breve tenpo e' l'inssì de quella fossa um bello zigo, lo qua avea in piaschuna fögia scripto letere d'oro chi dixeam "ave Maria". E li moneghi chi vin questo m[i]rachullo, e' cavàm la fossa e trovàm la reixe de questo zigo chi g'era insîo de la bocha de questo cavaler. E alaora li monexi cognossèm che questo ge era avegno[sic] per la grande devociom che ello avea avoto in queste doe parolle, e persò lo nostro Segnor Dee n'a mostrao questo mirachullo.


Mirachullo de la biâ Vergem madona santa Maria


Un cavaler si avea um so castello sorve una strai e derobava piaschum chi passava per lì. E questo cavaler era devoto de la nostra Dona, si che questo non lassà mai, per vexenda grande che o l'avesse a far, che ogni jorno o non dixesse le soe ore devotamenti. Or e' l'avegne che per questa strai ge passà um santo homo, e seando derobao segondo l'uzanssa chi se fava, questo santo homo pregà li serventi, che e' lo menassem davanti a lo segnor, persochè o ge vorea contâ monte serte cosse. E seando li serventi de so contenti, si menàm questo santo homo davanti a lo segnor. E seando questo santo homo davanti lo segnor, si ge disse che o feisse vegnî lì tuta la soa famiga e che o ge mostrereiva cossa de che o l'avereiva grande utillitae, e pöa, che o ge pricherea la parolla de Dee. Alaora questo cavaler comandà che tuta la famiga ge vegnisse davanti, e cossì fem tuti salvo um. Alaora lo cavaler disse a lo santo homo: "Vete che tuta la famiga è vegnua chì". E questo santo homo respoze che e' non eram anchora vegnui tuti. E fassando serchâ, e' trovàm che o ge manchava lo canevario, lo qua, seando vegnuo e trovando questo santo homo, e' l'incomenssà a torsse la testa como homo inssîo föra de seno. E cossì li ögi ge incomenssavam a volar e si non se incallava de acostasse a ello. E lantor questo santo homo ge disse: "E' te