Bella, sann-a e robûsta, ch'a se ten
l'ûrtimo in scöso e a gh'é conta ûnn-a föa:
sciorte dä stalla con l'odô do fen
o mugogno annojôu da vacca möa:
o majo, comme fan i boîn paisen,
o l'é pe-a villa, e o sappa, o taggia, o pöa;
intanto dä cuxinn-a a-o naso ven
l'ödô do menestron chi é zà in sciä töa:
lê o l'arriva co-a sappa, cö badî,
co-a corba in spalla, e avanti o can chi baja,
e pä ch'o digghe: – a çenn[-]a, semmo chì!
stanco frûsto o no va manco all'ostaja:
mangian in paxe e van tûtti a dormî
che l[']é sûnnôu da poco l’Avemaja.
Pagina:Malinverni.Due.brocche.de.viovetta.1908.pdf/99
Câa