L'ommo rouzo
(Continuazione vedi numero precedente)
SCENA I
Pantalon e Luçia.
Pant. Chi a l'é questa scignôa chi me vêu parlâ?
Luçia. A l' è ûnn-a çerta sciâ Fortûnin.
Pant. Domandæghe cose a vêu.
Luçia. No saeìva megio che sciâ a fesse intrâ?
Pant. No! Voeì fâ sempre a dottôa! Domandæghe cose a vêu.
Luçia. Beniscimo. (Da sè) Ghe vêu ûnn-a gran pasiensa con questo rouzûmme (parte).
Pant. Ghe scommetto che me-a manda mæ nêua pe pregâme a fâ a so moddo, o pe fâ da caladda.
Luçia. (torna) A dixe ch'a l'è ûnn-a cosa ch'a no-a pêu dî ätro che a-o sciô Pantalon.
Pant. A l’é sola?
Luçia. Sola.
Pant. A l'è zovena o vëgia?
Luçia. De mëza etæ.
Pant. Comme a l'è vestîa?
Luçia. Pulita, con quella töre in testa che portan e scignôe a-o dì d’anchêu.
Pant. A l'é foresta o zeneize?
Luçia. A parla zeneize comme noî.
Pant. Che faccia a l’ha?
Luçia. Oh! a l'ha a faccia da galantedonna.
Pant. Ben, dîghe ch’a l’intre.
Luçia. (In atto di partire) Ancon d’assae.
Pant. Cose a ma ven questa scignôa a rompî e scatoe? Ohè! Lûçia, sentî ancon ûnn-a cosa.
Luçia. Ma a scignôa a l'aspëta.
Pant. E ch’a l’aspëte.
Luçia. A se stûffiä.
Pant. Se a saiä stûffa a se n'andiä. Ben, via, andæghe a dî ch’a passe.