Pagina:La settimana religiosa,1890,XX,4-5-6.pdf/41

Da Wikivivàgna

Luçia. Finalmente. L’é ûnn’ôa ch’a l’aspëta; e de là no gh’é manco ûnn-a carëga da assettâse (parte).

Pant. A saiä ancon quarche scignôa de quelle che han a röba de sæa pe l’ambision, e sotto son sensa fädette pe-a misëia? A vorriä di dinæ. Sentiö. S’a me porta de bonn-e nêuve, quarche negozio da fâ affari, va ben; se no a mando a spigoâ. — Te-a là ch’a ven. A l’è vestîa pulita; ma pêu ëse che quanto a l’ha d’attorno no segge ancon pagôu, röba piggiâ in crensa.


SCENA II
Pantalon e Fortunin.


Fort. Umiliscima serva do sciô Pantalon.

Pant. (Sostenuto) Servo sò.

Fort. Sciâ perdonn-e se son vegnûa a incommodâlo.

Pant. Segûo che ho ûn mondo d’affari. Gh’ho çento cose da destrigâ. Sciâ me digghe presto in cose posso servîla.

Fort. Me dispiaxe de distûrbâlo; ma o prego de compatîme.

Pant. O l'é affare lungo?

Fort. O pêu ëse longo e o pêu ëse cûrto

Pant. Se se tratta de dinæ, ghe diggo fin d’aoa che no ghe ne posso dâ.

Fort. Noscignor, per grazia do Çê no me trêuvo in besêugno de dinæ.

Pant. Va ben; sciâ digghe dunque cose sciâ dexidera.

Fort. (Da sè) O no m’offerisce manco ûnn-a carëga da assettâme. — Sciâ perdonn-e; sciâ gh’ha ûnn-a nessa da maiâ?

Pant. No scignora.

Fort. No?

Pant. No scignora.

Fort. Ma o sciô Antonio o non ha ûnn-a figgia?

Pant. Scì. Ebben?

Fort. E a non é da maio?

Pant. No scignora.

Fort. Ma; e perchè a no l’é da maio, se a l’ha zà ciù de vint’anni?

Pant. Perché a l’é maiâ.

Fort. Ghe domando mille scûze. So papà e so mamà no-o san ch’a segge maiâ.

Pant. E mi ghe ne domando duemilla scûze. Se no-o san lö o sò mi.

Fort. Sciâ favorisce de dîme ûnn’ätra cosa; e a figgia, a sciâ Orsolinn-a, a-o sà?

Pant. S’a no-o sà, a-o saviä.

Fort. Dunque a non é ancon maiâ.

Pant. (Con ira) Dunque mi intendo ch’a segge maiâ.

Fort. Prego, prego, sciâ no s’ascäde pe caitæ. Son donna discreta, e no permettieìva che pe causa mæ sciâ dovesse soffrî o minimo dispiaxeì. Capiscio cose sciâ vêu dî. A figgia a non é maiâ, ma voscià sciâ l’ha impromissa, e comme ommo de parolla, ûnn-a cosa promissa sciâ a conscidera comme fæta. Braviscimo. No posso che lödâlo de questo.

Pant. (Da sè) Da ciacciara a n’ha. No paeìva manco, a-a primma vista, ch’a dovesse ëse coscì destrigâ.

Fort. (Da sè) L’é ûnn’ôa che son in pê; son quæxi stanca.

Pant. Ebben? Sciâ gh’ha ätro da dîme?

Port. Se sciâ me permettesse, gh’avieiva ancon quarche ätra cösetta.

Pant. A prego a destrigâse.

Fort. Me dispiaxe de veddilo stâ in pê.

Pant. Me dispiaxe a mi ascì.

Fort. Sciâ s’assette.

Pant. Non ho tempo da pærde.

Fort. (Da sè) Pasiensa; stö in pê. — Sciâ vorrieiva favorî de dîme a chi sciâ l’ha impromisso a sciâ Orsolinn-a?

Pant. Cose gh’importa a voscià de saveì questo? Comme sciâ gh’intra in t’i fæti mæ?

Fort. Pe caitæ, sciâ no s’inquiete; sciâ me tollere ancon ûn pö. No son chì pe fâ a cuiosa de quello che no me spetta; ma gh’ho ûnn-a bonn-a raxon de domandâ quello che domando. Sciâ favorisce dîme chi o l’é o spozôu de so nessa.

Pant. No scignora, no favoriscio de dîghe ninte.

Fort. Almeno sciâ me permettiä che ghe digghe che mi o sò.

Pant. Sciâ o sà?

Fort. Proprio, o sò.

Pant. Sentimmo ûn pö. Chi o l’è dunque?

Fort. Ghe-o diggo sûbito. Meneghin o figgio do scritturale.

Pant. Chi ghe l’ha dîto?

Fort. Non è necëssäio che digghe ätro.

Pant. Vêuggio saveì chi ghe l’ha dîto.

Fort. Ghe-o diö, ma primma voscià sciâ favorisce dîme perché queste nosse che s’han da fâ, e che secondo sciâ dixe voscià, son zà fæte, sciâ l’ha tanto impegno de tegnîle segrette.

Pant. Ghe diggo e ripeto, che non ho da rende conto né a voscià, né a chicchescia de quello che fasso, de quello che vêuggio, de quello che penso.

Fort. Sciâ permette che ghe digghe, che mi oltre a-o saveì quello che sciâ fa, sò anche quello che sciâ pensa

Pant. Comme? Sciâ l’é dunque ûnn-a strïa; Unn-a maga?

Fort. No scignor; no son né maga, né strïa; ma ho abbastansa accapimento pe' argomentâ da-e opere di ommi, cose pensan, e cose han in t'o chêu. Sciâ permette, sciô Pantalon, che ghe parle sccetto. Non intendo pærdighe de rispetto. Un ommo da sò qualitæ, in voxe d’ëse ricco, d’ëse ommo d’önô, o l’ha raxon s’o se verghêugna che e gente vegnan a saveì ûnn’azion ch’a non è giûsta, e a no pêu ëse approvâ da nisciûn. Ecco perché sciâ no vêu che se sacce che sciâ vêu dâ so nessa a Meneghin.

Pant. Cose o l’é questo ardimento? Chi l’ha mandâ? Chi l'ha imbeccâ?

Fort. No me manda nisciûn. Nisciûn m’ha sûggerîo quello che diggo. Parlo de mæ testa. Parlo, sciô Pantalon, per sò ben, e de sò nessa, e se ho da dî tûtta a veitæ anche pe mæ interesse.

Pant. Ho capîo. Sciâ l’é forse quella che sciâ l’ha domandôu Orsolinn-a pe so figgio, e che mæ nêua a ghe l’ha impromissa sensa o mæ consenso. E ghe diggo ch’a no poeìva impromettila, che in casa comando mi.

Fort. Scì, son quella, ma gh’assegûo, da donna d'önô, che se s’é parlôu co-a sciâ Margaìtin de quest’affare, l’é sempre stæta mæ intension che primma de conchiûdde ghe fosse o consenso do cappo de casa, che sciâ l’é voscià. Sò o mæ doveì, sò i riguardi che se devan a ûnn-a personn-a tanto rispettabile, comme l’é o sciô Pantalon Schissalûga.

Pant. (Da sè) Vëamente a parla con tanto rispetto a bonn-a grazia, che besêugna stâla a sentî.

Fort. No so se sciâ conosce a mæ famiggia.

Pant. Chi sciâ saeìva?

Fort. Fortûnn-a vedova Meninbriccio.

Pant. Scì scignora; ho conosciûo so marïo, bonn’anima.