Pagina:G. Peragallo - Poesie - 1870.djvu/15

Da Wikivivàgna

C'ûn gran pèsta de scöpello;
A moggê do maxellâ,
Donna quaddra e stramezûâ,
C'ûn lunghiscimo cottello.
O bon ommo de pattê
O tegniva sò moggê,
Che quantunque arrensenïa
Da ûnn-a forte apoplexia,
E co-a bocca ûn pö in sciûn lôu,
Ranghezzando a s'ëa ridûta
Con sò majo in sciö ballôu.
A Bancaota giana e fûta
A dixeiva a-o sò Beppin:
Ah passemmo da-i barcoin!
Beppin cäo, aggi pietæ
Da tò Tonia e di dinæ.
E Beppin chi ëa ûn pö bibbin,
Attaccando in çimma a ûn bacco
Fæto a gancio ûn lungo sacco ,
O metteiva a sò meitæ
Con due casce de dinæ,
E con molta precauzion
O a chinava da-o barcon.
Ma quantunque a-o primmo cian,
Ghe scappò o bacco d'in man ,
E a moggê a se rompe o collo;
Delirante o poveo sciollo,
Co-a speransa de salvâ
A sò Tonia e o sò dinâ,
O fé ûn säto da despeôu,
E o s'é mezo fracassôu.