Pagina:Fioretti 1465.djvu/37

Da Wikivivàgna

E ge parsse bem che quella fontana fosse prosevota da Dee maravegozamenti per le pregere de san Fransecho; e persochè avanti ni dapöi se vi mai fontana de aigoa ni aigoa viva rente a quello lögo um gram spacio. E faito che ave san Fransescho questo miracoro, con li conpagni e con lo vilam e' regraciàm Dee de lo miracoro mostrao, e pöa e' caminàm; e acostandosse a pê de la prea rente a la Verna, o piaxè a san Fransescho voreisse in pocho póssâ sote una grota chi era in la via e anchora stagando sote la grota, san Fransescho incomenssà a considerâ sum la dispoxiciom de lo lögo, e staito che o fo in questo pensamento or echote vegnî una grande murtitudem de oxelli con canti e bate le are, e' mostravam tuti grandissima festa e alegressa intorno a san Fransescho, intanto che elli in che e' se missem alchuni sum la testa, alchuni sum le spalle, e alquanti sum le brasse, e alquanti a li pê e de intorno a li söi conpagi. E lo vilam vegando questo maravegandosse e san Francecho tuto alegro si disse cossì: "E' me crao, carissimi frai, che a lo nostro Segnô messê Ihu. Xe. piaxe che noi abitemo chì in questo monto* sarvaigo che o mostra tanta alegressa de la nostra vegnua". E con queste parolle e' se levà su e caminàm finarmenti e iustràm a lo lögo che avea promeramenti aparegiao pro li conpagni.

A lozo de Xe.


II.

La seconda consideraciom si è de la coversaciom[sic] de san Fransescho sum lo dicto monte con li söi conpagi[sic]; e quanto a questo è da savei che messê Rolando, odando dî che san Fransescho con trei conpagi eram montai sum lo monte de la Verna, de che o n'ave grandissima alegressa, e lo di sequente o se movè con monti homi de lo so castello per andallo a vexitâ e portâge de lo pan e de lo vi[sic] e de le atre cosse nesesarie a mangiâ per ello e per li söi conpagi. E zonzando lasù o li trovà stâ in oraciom, e acostandosse a elli e li saruà. E alaora san Fransecho[sic] se drisà, e con grande caritae e alegressa o resevè messê Rolando con la soa conpagnia, e faito questo e' incomenssàm a raxonâ inseme. E pöa che avem raxonao, sam Fransescho lo regracià de lo devoto monte che o ge avea daito e cossì de la soa vegnua, e pöa o ge pregà che o ge feisse fâ una cella apè de una bellissima prea*, la qua era lonzi da lo lögo de li frai bem um trato de una prea; pe[r]ochè quello ge parea monto devoto lögo e ato a l'oraciom. E messê Rolando la fè incontenente fâ; e faito questo, perochè o s'aprossimava lo nöte e era tenpo de partisse, e avanti che o se parisse[sic] si ge fè um pricho, e pöa che o g'ave prichao e daito la benissiom, messê Rolado[sic] vogiandosse partî, ihamà da parte san Francescho e li conpagi e ge disse: "Frai mê carissimi, o non è mea intenciom che in questo montoe sarvaigo che voi ge degiai sostegî[sic] niguna nesesitae corporâ, per la qua cossa voi possai mego atende a le cosse sprituae; e inpresò[sic] e vögio questo e si ve prego che voi mandai ogni vota a caza mea per ogni vostra bezögna, e fai seguramenti, e se voi feissi atramenti, e' me l'avera[sic] monto pe mâ." E dito questo o se partì con la soa conpagnia e tornàsene a lo so castello. Alaora san Fransescho si fè seze li söi conpagni e si li ameistrà de lo modo de la soa vita che elli deveam tegnî, e cossì piaschum chi relegiozamenti vorea vive in li ermitareij; e inter le atre cosse o ge arecomandà la obediencia e de oservâ la santa povertate[sic] digandoge: "Non gordai[sic] tanto a la profeteive proferta de messê Rolando, che noi ofendemo [in] nissuna cossa a la nostra dona [madonna] de Povertae; sapiando noi, che como noi schiveremo pu la poverertai[sic], tanto pu lo mondo schiverà noi e pu nesesitae e' patiremo. Ma se noi abraseremo bem la santa povertae, lo mondo ne verà derê intregamenti e copiozamenti. Dee si n'a piamato[sic] in questa santa relegiom per sarvaciom de lo mondo e a permisso questo pato inter noi e lo mondo, soè che o ne proveirà in le nostre nesesitate[sic]. Perseveremo dancha[sic] in la santa povertae, perochè e' l'è vi[a] de perfeciom, asochè possemo vegnî e[sic] le eterne richesse". E depoî monte belle parolle e devoti ameistramenti concluze cossì: "Questo è lo modo de vive, e mi digo cossì, e si lo comando a voi, e mi, persochè e' me vego aprossimâ a la morte, e' me delibero de stâ solitario e de restrenzeme con Dee, e davanti da Ello pianze le mee peccë; e quando a frai Leom parà, si me adurà um pocho de pan e um pocho de aigoa; e per niguna caxom non lasai vegnî a mi nissum secullâ, ma se ge vem nissum, e voi respondei per mi". E dicte queste parolle, o ge dè la benissiom e zèsene a la cella de sasso*, e li conpagni romazem a lo lögo con fermo preponimento de oservâ li comandamenti de san Fransescho. E de lì a pocho tenpo, stagando san Fransescho a lao de la dicta cella e considerando la dispoxiciom de lo monte e maravegandosse de le grande averture de le pree, si se misse in oraciom; e alaora o ge fo revelao che quelle figure si maravegoze eram staite fëte maravegozamenti in l'ora de la passiom de Xe., secondo che disse lo evangelista, che le pree se ronpim e che Dee vosse semegeivementi che e' l'aparesse sum questo monte de la Verna a significhanssa che in questo monte de la Verna se devea renovâ la passiom de Ihu. Xe. in la anima soa per conpassiom, e como in lo so corpo per inprenssiom de le piage avote. E con* questa revelaciom, se reihuze in la cella e tuto se recogè in lê mesmo e se deliberà de intende lo misterio de questa revelaciom. E d'alora avanti per la contunia oraciom e' l'incomenssà de asazâ pu spesso la dosesa de la divina contenplaciom; per la qua cossa ello spesse vote era si levao in Dee, che corporamenti ello era visto da li conpagni e asao da terra e föra de lê. E in questi tai ati de contenplaciom ge era revelao da Dee non soramenti le cosse prezente e passae, ma eciamdee li secreti pensamenti e apetiti de li frai, cossì como in lê messmo proà frai Leom so conpagno in quello di. Lo qua frai Leo[sic], sostegnando da