Pagina:Fioretti 1465.djvu/26

Da Wikivivàgna

ma eciamdee de lo corpo. E in quelle vixitacioim divine ello era monta vota levao in Dee e parea insensiber a le cosse corporae. Unde una vota che l'era cossì daito a Dee e senssa sentî de lo mondo, e' bruxava dentro de lo divin amor e non centiva ninte de föra con li centimenti corporai, e um frai vogiando avei asperiencia de so e vei se era como pareiva, e' ze e preize um carbon de fögo, e si ge lo misse sum lo pê nuo: e frai Simon non centiva ninte de lo fögo, e si non ge fè nissum segnâ sum lo pê, e lo fögo ge stè per grande spacio, e tanto che o s'amortà. E lo dito frai Simon metandosse a la tora, avanti che o pigiasse lo cibo corporâ, o pigiava lo sprituâ parllando de Dee.

Per lo quar una vota o se convertì um zovem de San Sevcrim[sic], lo qua era per avanti um zovem vam, e questo zovem era nober de nassiom e monto dellichao de lo so corpo. E frai Simon resevando lo dito zovem a l'Ordem, si alugà le soe vestimente secullae e a caxo lo dito frai stava con frai Simon per informasse con ello de le oservacioim regullae. De che lo demonio, chi penssa senper de destrobâ ogni bem, si ge misse adosso um si grande stimullo e si ardente tentaciom de carne, che per nissum modo o non ge poea resiste. Per la qua cossa ello ze a frai Simon e si ge disse: "Rendime le mê robe che adussi da lo mondo inperssochè non posso pu sostegnî la tentaciom carnâ". E frai Simon, abiando de ello grande conpassiom si ge disse: "Sezi chì in pocho comeigo". E incomensàge a parllâ de Dee e como o ge ne parllava ogni tentaciom se partiva da ello, e pöa retornando la tentaciom, e ello requeriando le robe, e frai Simon ge levava la tentaciom con la parolla de Dee.

E faito cossì pu vote, finarmenti una nöte o ge vegne si forte la tentaciom e pu cha non era uza, si che non posandoge resiste, o ze a frai Simon e si ge disse che in ogni guiza o vorea le soe rebe[sic], perchè in nissum modo o non poiva pu stâ. Alaora frai Simon, secondo che l'era uzo, o se lo fè seze apè; e parllandoge de Dee e lo zovem inchinà la testa e se inzenogà a frai Simon per malanchonia e tristessa. Alaora frai Simon, movoto a conpassiom de ello, si âssà li ögi a cel e pregando devotamenti a Dee per questo, e' fo exaudio da Dee; unde seando retornao in si, lo zovem se sentì in tuto liberao de quella tentaciom, como se mai o non l'avesse sentia.

E per questa pregera lo ardô de la tentaciom tornà in ardô de Sprito Santo, persochè ello se era acostao a lo carbon afogao, soè a frai Simon, e de li avanti o fo infiamao de Dee e de lo prossimo, in tanto che seando una vota preizo um mâfatô, a lo qua ge deveiva esse trato[sic] tuti doi li ögi, e questo per conpassiom se ne ze a lo rezeao seandoge lo Consegio, e con monte lagreme e pregere requeriadoge[sic] che o voresse che a lê ge fosse traito um ögo, e a lo mâfatô um atro, asochè in tuto o non romagnesse sensa la vista. E vegando la requesta de questo lo Rezeao con lo Consegio e lo grande frevô e caritae de questo frai, si perdonàn[sic] a l'um e a l'atro. E una vota stagando frai Simon in la selva in oraciom e sentandosse grande consolaciom in l'anima soam, e um di si ge vegne um grande stromo de cornage e con li lor crij ge incomenssàm de fâ afano, de che o ge comandà in lo nome de messê Ihu. Xe. che elle se devessem partî e che e' non ge tornassem mai pu. E partandosse quelle cornage, de lì avanti e' non fom pöa mai viste, ni lì ni in tuta quella contrâ. E questo miracoro fo manifestao a tuti quelli de quella contrâ.

A lozo e a gloria de messê Ihu. Xe. e de la soa Maire madona santa Maria.


42.

La provincia de la Marcha d'Anchonna fo antigamenti ornâ de santi e perllati frai li quai, a modo de stelle inluminavam tuto lo mondo e seando ornao e inluminao l'Ordem de san Francescho con exeenp exenprij e con dotrine de monti boni frai. E inter li atri o ge fo um frai per nome apellato[sic] Lucido Antigo, lo qua fo veraxementi lucente de santitae e ardente per caritae divina; e lo qua avea una glorioza lengoa informâ da lo Sprito Santo, e questo con lo so prichâ fava fruti e miracori.

E fo um atro frai lo qua avea nome Bem-te-vögio de san Severim, e lo qua alchuna vota era levao in aire stagandoge per grande spacio stagando in oraciom in la selva; per lo qua miracoro, seando alaora frai Maseno parochiam, o lassà la parochia e fèsese frai Menô; e fo de tanta santitae, che o fè monti miracori in vita e in morte. E lo dito frai Bem-te-vögio, stagando a Trobonati* a goardâ e a servî um levrozo, e abiando comandamento da lo so perllato de partisse de lì e andâ in um atro lögo, lo qua era lonzi XV miga, e non vogiando lassâ quello levrozo, con grande frevô de caritae o lo preize e se lo misse in spalla e si lo portà in quello lögo, unde ello era mandao, lo qua lögo se piama Monte Savim*. La qua andâ fo si presta, che se o fosse staito una âgogia, o non avereiva possuo vorâ in cossì pocho tenpo: e questo fo divim miracoro in tuto quello paize.

O fo um atro frai ihamato[sic] per nome Pero da Montezello*, lo qua fo visto da frai Servodio de Uibin*, lo qua fo so goardiam in lo lögo veschao* d'Anchonna, e villo levao da terra e portao corporamenti V o VI brasse fin a lo Cruciffixo de la zexia, in lo[sic] qua o stava devotamenti in oraciom. E questo frai Pero zozunando una vota la quareizema de san Michê Archagaro[sic] con grande devociom, e lo derê di stagando in zexia in oraciom, o fo visto da um frai zovem, lo qua stava studiozamenti aschozo sote l'otâ per vei quarche ato de santitae, e stagando cossì o lo vi parllâ con san Michê, e le parolle che ge dixeiva san Michê sum queste: "Frai Poro[sic], tu ai fidellementi afatigao lo to corpo in monti modi; ve-te che te sum vegnuo a consorâ e ogni gracia che ti vöi dimello che la intrepeterò da Dee." Respoze frai Pero: "O santissimo Principo de le milicie selestiâ, fidellissimo de lo amô de lo divin, bono[sic] e pietozo protetô de le anime, e' te prego che ti demandi a Dee che o me perdone le mê peccae." Respoze san Michê: "Demanda atra gracia che questa ti l'averai lengeramenti". E frai Pero