Pagina:Fili d'erba 1890.djvu/23

Da Wikivivàgna

E, sciccomme no n'han nisciûn partio,
Se no n'han bon in çê, manco all'Inferno
Che anche lá ghe son visti maivio.

E comm'a l'è che da-o segnale esterno
Ne mostran coscí tanto de soffri?
E a mì Virgilio: Là ne-o ciento eterno

Queste non n'han speranza mai de moï,
E son in condizion coscì mai bassa
Ch'invidian quelli che veddan patì.

De lö memoia a-o mondo no trapassa,
De castigo e perdon son gente indegna,
No parlemmo de lò; ma veddi e passa.

E mi, ch'ammiäva in sciû, vist'ho ûnn'insegna,
Unn-a bandëa chi giäva e chi corriva
Che d'affermäse a no me paiva degna.

E tanta e tanta gente ghe vegniva
Tûtto derrê, che no n'aviâe credùo
Che ghe ne foise tanta morta e viva.

Doppo d'avei ciû d'ûn riconosciûo,
Ho visto e conosciûo l'ombra d'ûn tale
Che pe indolenza o fava o gran refûo.

Indûe da Bonifazio cardïnale
O se lasciäva a rinunziä a-o Papato
Con verghêugna da gëxa in generale.

E guiddä da quest'ommo scellerato
O l'ha lasciôu a barca de san Pè
Contro a voentâe de Romma e do Senato.

E Celestin o se ciammäva lê:
Pappa bon, Pappa dotto, ma indolente
E pigro verso i ommi e verso o çê.