Pagina:Esopo Zeneize 1822.djvu/82

Da Wikivivàgna

Tutt’assemme capitò
Zänettin bravo Cacciôu,
Stanco, frûsto e affattigôu:
Cose ti æ ? (o ghe domandò)....
L’è dall’alba, che caminno
(O rispose inveninôu),
Monto, chinno, e m’arrampinno,
Scoro a levre, g’hò zà tiôu
Quattro botte, e l’hò sbagliâ,
Là in to bosco a s’è intannâ,
N’hò ciù gambe da seguîla....
Ti æ raxon (disse Martin),
Ma reposite[1] un pittin,
Andiò mi per ti a scorrîla,
Te prometto de trovâtela[2],
D’ammassâla, e de portâtela[3],
Resta chì ti incangio mæ
A fâ a guardia a questi bæ....
Vanni pù (disse Zänin)
Piggia chì a scciuppetta, e o can;
Dito, e fæto và Martin
In to bosco con Sultan,
Che da bravo caminando,
Anastando, e poi fermando,
Quella levre o destannò,
Martin presto s’impostò,
O ghe tia, ghe tremma a man,
O a fallisce, e feisce o can,

  1. ripösite
  2. trovâla
  3. chì portâla