Pagina:Esopo Zeneize 1822.djvu/35

Da Wikivivàgna

Ma nisciun mai ghe riuscì;
Finalmente arriva a Grûa,
Che mettendo in bocca a-o Lô,
Con do reizego e do suô
O so collo a gh’arrancò
Quell’ossetto, e a o liberò.

Tutta alloa, contenta a Grûa,
Domandando a-o Lô sanôu
Per mercede da so cûa
Quello premio proclamôu,
O ghe disse: impertinente!
Audasiosa! sconoscente!
Ti m’æ misso a testa in bocca,
No te l'hò manco sciaccâ,
Che atro premio, che te tocca?
Ti è ancon troppo ben pagâ;

Povea Grûa manco a l’ansciò,
Quaccia, quaccia a se n’andò,
Ma a restò contenta assæ
D’aveì fæto quell’azion,
E aveì reizo a sanitæ
A un ingrato e mascarson,
Perchè, a disse frà de lê,
Sö ricompensà da-o Çê.

Quante votte a-o mondo avven
Che da chi se fà do ben
S’hà di casci in ricompensa,
Ma besêugna aveì pazienza,