Pagina:Eneide 1895.djvu/84

Da Wikivivàgna

84
Poi se fîse padron de dî e de fâ,
Se ao mæ destin, ghe comandesse mi,
Ti pœû ëse çerta che no stæivo a giâ
Pe mâ e pe tæra e a rompî a m[oçça] a ti,
Ma tornieivo a mæ Troia a fabbricâ,
Comme a l’ea primma e quande fösse lì,
Scì che sæ l’öa de stâ coe balle ao sô
A piggiase do spazio e a fâ l’amô!

85
Ma l’Italia a me ciamma, e devo andâghe
Anche cô rischio de rompîme ö collo,
Giove ö comanda e cose posso fâghe
Se lasciû in Çe no son tegnûo pe ûn sciollo?
Ö sa ö segnô, se ö m’ha sciûgoû za e braghe,
Se dapertûtto dove vaggo, Apollo
In mille moddi ö me l’ha fæto intende,
Che bezϞgna che vagghe e che me rende.

86
Cose son ste battûe che tî me strisci,
Cose ö le* dunque mai questo to sdegno?
Non intendo perchè ti ghe patisci
Se mi in Italia, vaddo a fâme ûn regno,
Mentre ti ti ë chi in Libia e ti ghe pisci
Da padronna e da re, perbaccolegno!
E vorrieivo savei, percose mi
No posse fâ, cose ti æ fæto ti.