Pagina:Eneide 1895.djvu/28

Da Wikivivàgna

60
Comme quando a campann-a a martelletto,
A n’adescia de nœûtte in t’ûn scrollon
Coi œûggi ancon serræ, se sâta ö letto,
E se cöre tremando dao barcon,
E se vedde a gragnϞa che a lascia netto
E ûn incendio che ö porta a distrûzion,
E sovven solo alôa che se* scordoû
Da quarche Compagnia d’ëse assegûoû;

61
Coscì mi stavo a amiâ coe balle in man
A rovinna de Troia e a mæ rovinna;
Za l’incendio che primm-a ö l’ea lontan
Ö l’aumenta de forza, ö s’avvixinna,
Ö l’attacca za Tûrsci, o piggia man,
Dae artûe, tûtto zû, scinn-a a marinna
Che l’ea tûtto ûnn-a fiamma, ûnn-a fornaxe,
L’aia pinn-a de zimme, ö mâ de braxe.

62
Me va sûbito a testa in to ballon,
No so ciû cose fûtte e cose fâ,
M’infîo e braghe, me metto o çentûron,
Me ven coæ de sciortî pe andame a dâ,
Sciorto e lì abbretio ammûggio ûn pelotton
De militi accœûggeiti in to scappâ,
E ghe diggo: battemosene a mussa,
Za che se ghe*, merda o berretta rossa.