Pagina:Eneide 1895.djvu/26

Da Wikivivàgna

54
L’ea l’oa do primmo sœûnno, e mi runfava
Comme ûn succo dapresso â mæ scignoa,
Quando, mentre che meno ghe pensava,
Veddo Ettore stecchîo comme ûn’anciôa,
Pin de sangue, strassoû, che ö me fissava.
Ö no l’ea ciû quell’Ettore d’alôa
Che ö tornava trionfante e pin de botta,
Percose Achille ö gh’ea restoû de sotta.

55
Ö l’aveiva ûnn-a barba speronsîa
Tûtta pinna de bratta e insanguinâ,
Ûn muro allampanoû da mette puia,
A roba tûtta sguari astrofoggiâ,
No gh’ea posto da faghe ûnn-a feria,
Tanto a pelle ö l’aveiva pertûsâ,
E me paiva che fosse o primmo mì
A parlaghe, dixendoghe coscì:

56
Eh brao, cameadda, comme a le*, ti ë chi?
Dove diao ti te* andæto a bûzzarâ
E cose ti æ fottûo? le* pe cosci
Che noi atri te stavimo a aspëtâ;
Percose mai, ti æ quella faccia lì,
Brûtto de sangue comme ûn maxellâ?
Contime, parla, cose te* successo?
Aoa ti l’æ piggiæ, tanto le* ö stesso.