Pagina:Eneide 1895.djvu/19

Da Wikivivàgna

33
Ma contine ûn pittin cose vœû dî
Questo enorme cavallo che han lascioû;
Han fæto ûn voto primma de partî,
O le* inganno o magia che han preparoû?
A quarcosa, perdie, ö l’ha da servî,
Che dunque no l’avieivan fabbricoû!
E lë, che ü* l’aspëtava a balla ao botto,
Ghe lascio dî, se ö ne g’ha dæto sotto.

34
Aôa, per tûtto zû, ö se* misso a criâ,
Mi Greco nö son ciû pe ûn aççidente,
Vœûggio vedde ûn pittin, chi m’obblighiâ
A fâme fâ ö rûffian a questa gente;
Conto tûtto, perdie, vœûggio mostrâ
Che almeno mi ve son riconoscente;
E d’in cangio ao servixio che ve fasso
Voi atri ascì, no me brûxiæ ö pagiasso.

35
I Greci, han sempre avûo da divozion
Pe Santa Ratalegua e l’han portâ,
Primma de vegnî in guæra, in procescion;
E chi, gh’aveivan misso sciû ûn artâ.
Lë a g’ha sempre mostroû da protexion*
Scinna ao giorno che quello mandilâ
D’Ulisse, che ö l’aveiva un pô e sampette,
O se* azzardoû de tiâghe sciû e fâdette.