Pagina:Eneide 1895.djvu/133

Da Wikivivàgna

69
Lì, piggian ö cammin, pe puei passâ
Quello che ciamman d'Acheronte ö sciûmme,
Che in sostanza, ö le* gnisca deslengûa*
Che a fa maoxi de pâta e sudiciûmme,
Che a fa ampolle de marza e a va a straqûâ
Questo impasto de stronsci e de marsûmme
In to lago Cocito. A BarcaiϞ
Ghe* ö Mostasci, che ö fâva ö decrettœû.

70
Ö Mostasci, alias dîto ö Marsenâ
Che ö l'aveiva da-o Teatro ö so banchetto,
Co-e parpelle fodræ de carne sâ,
Barba grixia che a pâ de fî ferretto,
Cavellea coi fretûeli, impighœûggiâ
E che a sbugge de sotto ao so caschetto,
Braghe pinne de fiarsûe e c'un giamacco
Profûmoû de bestin, grappa e tabacco.

71
C'un bacco de spassûia, che ö l'ha adattoû
Comme specie de remmo â so barchetta,
C'ûn strasson comme veia, inlardonoû
De rûmenta, de caize, e de caghetta,
Ö manezza ö so gosso affumegoû
E ao de là tûtti i mortî ö te traghetta
Siôto, brûtto, carogna, invegiornîo,
Ma perô sempre imbriego e regaggîo.