Pagina:Eneide 1895.djvu/132

Da Wikivivàgna

66
In to mëzo, gh'ea un ormo avvegiornîo,
Tûtto neigro de caize e de carbon
Dove, dixan, che i sœunni han fæto ö nîo
E che e fœuggie aggian tûtte a so vixion.
Ed inoltre, disposti all'erbo in gîo
Gh'ea de certe* figûe, da dâ raxon
Ai cädi da Dottrinna Darviniana,
Che a fa nasce dae bestie a specie Umana.

67
Gh'ea ö Cecco, ö Butteghin, cö Defferræ[1]
Ö Riccardo[2] cö storto da Nunziâ,
Grondonna cö so naso e insemme ao fræ,
A scia Lagomaggiô, ö Masca brûxâ,
Ö Teston de S. Carlo, ö Reta e Præ
Oneto ö trentûn, cö relœuiâ
Costa, Daneo, ö sciô Zerbi e a beccamorta
Coe so figgie assettæ in sce ö schæn da porta[3]

68
In to veddili, Enea, benche ö l'avesse
Visto mûri de zubbo in abbondanza,
Ö da man ao squadron, comme se ö vûesse,
Senza mæ senza sæ[4], daghio in ta pansa,
Ma a sonnambola ao ten, perché ö no desse
De botte a de ombre che nö han sostanza,
E con vuei fâ de scene inutilmente
Ö no se fæsse* cuggionâ dâ gente....

  1. cö sciö Zerbi e ö Butteghin.
  2. Finelli
  3. Ö Drïa cö Bodisson e ö Gaitanin
    De scciûpette; e gh'ea Costa ô relœuiâ,
    Reta cö Cricca e ö Rœûa, Præ Lumasin
    Ö Bôa, ö Toson Batæ, ö Masca brûxiâ,
    Ed âtri, che l'é mëgio che no nomine
    Pe nö dî sempre: Libera nos domine.
  4. Senza moæ, senza sœu